Rozhuśtana tysiącem batut jesiennych popijam eliksir życia pobudza mnie i przepełnia radością   W oddali piękna muzyka gra może to słowa sama nie wiem serce przyspiesza rytm ciało płonie   Dotykam pulsujących skroni jestem naga w gorącej pościeli czuję Twój oddech i dotyk dłoni   Pragnę spojrzeć w Twoje oczy i zatańczyć z Tobą walca […]

Wyłącznie dla ciebie tańczę dziś, ubrana jedynie w nasze sny niespełnione, z marzeń utkane, co się rozpierzchną gdzieś nad ranem. Tańczę, tańczę.   Taniec mnie niesie i kołysze, każdym zmysłem muzykę słyszę. Czuję, wchłaniam ją całą sobą, jakbym tańczyła tutaj z tobą. Tańczę, tańczę.   Gdy ciało wciąż drży i faluje, gorący rytm pod skórą […]

Mknie, przedzierając, jak papier powietrze.   Wlokę wzrokiem przez rozświetlone tafle szyb.   Kadry zapisane pod powiekami, przechowam w albumie wspomnień.   Z płacht rozrzuconych po polach, żółć zalewa oczy, nozdrza drżą zachwytem.   Przydrożny dywan rozchylił płatki jak tym spod Monte Casino.   Kończąc podróż, Król Wszechświata wyciska łezkę głębokiej wiary.   Przecież i […]

czy wiesz co najbardziej raziło   słowa omijające sedno i cisza – jak gdyby nigdy… nic   otwarte furtki w razie gdyby…   wyznaczoną przez siebie linię demarkacyjna przekraczałeś tylko w swoim interesie wszak wspólny nie istniał   tliło się nikłe światło między pozorem, a domysłem w prześwitującej przestrzeni grzebałam jak w ciucholandzie nic tam […]

Jak blisko to znaczenie Istnienie Imię wolności Sens ponad gwiazdą bohaterów Czas przemijania i jasności Zrozumienie płomienia w słońcu rzeczy w oczach Jedności Długą drogą przez pustynię w ziarnkach zamiast ciał w snach zamiast życia w życiu, które pojęło się samo dotarło – jak blisko to Znaczenie. Monika A. Gąsiorek (17.08.2008)

Niezwykle miło nam poinformować, iż jedna z poetek współpracujących z redakcją Kulturalnika Poznańskiego, Danuta Zofia Buks, wydała swój tomik poezji, który zatytułowany jest „Jestem puchem na wietrze niesionym”. Jest to zbiór 80 wierszy, które autorka ułożyła w kolejności alfabetycznej.   W swojej poezji Danuta Zofia Buks porusza tematy radosne, ale też nostalgiczne czy komentujące naszą […]

W zorzach wieczornego nieboskłonu czas zasypia na słonecznym zegarze błękitna mgła wieczoru otula ziemię promień złoty osnuwa drogi   Dusza drży i łka na strunach upływającego życia grając nutą słodyczy i bólu   Wzrokiem kołuję w przestworzach niczym ptak z szeregiem znaków zapytania słucham samej siebie rzeka szumi – moja żadna inna   W dalekim […]

Jedna łza spływa smutkiem, druga spływa weselem. Która jest która – zgadnij, bo ja do końca nie wiem.   Jedna łza taka słona zostawi sól na twarzy. Druga słodka i lepka niby miód – też się zdarzy.   Te łzy się wciąż mieszają, jedna drugą pogania. Czy słodka, czy tez słona byłaby lepsza sama?   […]

Pomału gasną resztki dnia.   Jak zwykle wieczorem, nuda wypełza ze wszystkich kątów.   Próba utkania patchworków strof idzie na marne.   Przędza rwie się w kołowrotku komórek. © Aldona Latosik 30 IV 2018

Motto: „Kiedy się szumem, tłumem, gwarem Ludzkie skupiska ustokrotnią Najdroższym na świecie towarem Będzie samotność(…)” Jonasz Kofta   wszechobecny zgiełk rozpycha się łokciami gdzie skupisk ludzkich mnogość i zatłoczenie tam za rogiem kupujesz cieszę (już tylko w działkach… na gramy) u handlarza niczym kokainę   bezcennym towarem raczysz się w blokowym mieszkaniu (często z ciemną […]

Datek na tacę płomieni Dotyk wiatr w dłoni Dar Drżące, dławiące poznanie Wypełnianie tła Monika A. Gąsiorek 8.06.2007r.

Echo śpiewa wśród gór nieprzeniknionych niesie głos rozpylony wyrywa z niebios niepojęty rdzeń zaspokaja głód duszy i ciała   Patrzy w oblicze ślepe strasznej jasnocie skrawkiem – migocze i zanika na jawie i we śnie oszołomione zagłusza obraz z wieczności jedną chwilą powraca   Wyzwolone bije w tryumfu dzwon wysoko hen ponad ziemią przestrzeń gra […]

Delfin, który w oceanie pluska nigdy nie będzie mógł żyć na lądzie. Choć nie pokrywa go rybia łuska, na suchej ziemi on nie osiądzie.   Ptak, który ciągle fruwa w przestworzach nie będzie pływał jak ryba w toni. Ani w oceanach, ani w morzach, nic go do tego nigdy nie skłoni.   Delfin i ptak […]

Dzień dawno ułożył się do snu. Cichną pomruki ulicy, oczy domostw przymykają powieki.   Mrok rozścielił ciszę, którą zakłóca przyspieszony puls damskich czółenek.   Wyrwana ze szponów, dziękuje Bogu za przeżytą noc. © Aldona Latosik 29 IV 2018

tu nasz rodzinny prawdziwy dom gdzie ojciec matka i dzieci są gdzie swoją rolę mam ja i ty tym domem Polska szczęśliwych dni   ref. budujmy wszyscy razem ten wspólny wspaniały dom gdzie ludzie życzliwi dla siebie tak naprawdę na co dzień są   gdzie jest świadkiem wspaniały Bóg że żaden Polak to nie jest […]

może być piękna w swej prostocie może jawić się melodią i tańcem smakiem i wonią barwami…   do prostych gestów codziennych czynności (często niedoskonałych) dodaj choć – gram uwagi szczyptę namaszczenia odrobinę naprędce ustalonych reguł a stworzysz małą ceremonię która scali ową czynność z pięknem Wszechświata tworząc harmonię a zbliżysz się do ideału piękna do […]

Rozedrganie Rozerwanie Zmęczenie Brak słów I tylko jedno Tylko jedno Pozwala oddychać Pewność że to co jest Niczego nie zmienia To co jest Tworzy zanim się stało… Monika A. Gąsiorek (7.08.2008)

Życie z lustra wydarte w bladym świcie – podobne do zmierzchu mknie wzburzonym potokiem z sercem rdzawym pociętym na drzazgi   Smagane wichrem złej nadziei wyje niczym bies urwany ze smyczy i gaśnie w ukośnie zachodzącym słońcu tonami bijąc w powietrze   Wędruje znużone w odlotach żurawi ze snem złotym marzy o mądrości kroczącej po […]

Jestem wciąż jak nocny motyl, a ty niby jasny płomień. Gdy zbyt blisko jestem ciebie, robię tylko krzywdę sobie.   Może nie masz złych zamiarów, dzieje się tak mimo tego. Jestem sama sobie winna, że się sparzę do żywego.   Ćma unikać winna ognia, jeśli pożyć chce ciut dłużej. Ogień spali ją na pewno, przecież […]

Z płatków namiętności składasz bukiet słodkich pocałunków zapach mięty wyściela łoże scalając bliskie sobie istnienia serca biją niczym dzwony przed zmartwychwstaniem by znów ucichnąć chwilą wytchnienia Aldona Latosik (c) 15 IV 2015  

Piękne jest życie Piękny jest świat Gdy jesteś młody Pędzisz jak wiatr   Czas jest przychylny Powoli tak mknie Rozkoszy zażywasz Nie martwisz się   Lecz gdy już starszy Będziesz co rok To czas będzie pędził Nie zwolni na krok   A Ty musisz zdążyć W prąd czasu wpasować się Gdy nie dasz już rady […]

Spotykała go każdego dnia czerpiąc wodę zwabił ją oczu błękit i miły tembr głosu płaciła rumieńcem za krzepkość jego dłoni i piękne słowa wypowiadane z patosem zgrzyt studziennego żurawia ciszę złamał na pół obawa przemknęła błyskawicą po sadzie… pomknęła w stronę łąk ku studni ścieżką w dół gdzie dziewczyna marząc warkocze swe kładzie pośród stokrotek […]