„Trojanki” to opowieść
o momencie nieheroicznym, o trwającej zawsze chwili pomiędzy wielkimi,
historycznymi narracjami, pomiędzy kataklizmem a kataklizmem. Istotą tej
opowieści jest poszukiwanie miejsca, czasu, sposobu na trwanie przy ofiarach.
Na lament. Skoro wszystko wskazuje na to, że historia wcale się nie skończyła i
wciąż nieubłaganie toczy się, pozostaje tylko nieodwracanie wzroku.
Współodczuwanie jako jedyny wspólny wszystkim obrzęd.
o momencie nieheroicznym, o trwającej zawsze chwili pomiędzy wielkimi,
historycznymi narracjami, pomiędzy kataklizmem a kataklizmem. Istotą tej
opowieści jest poszukiwanie miejsca, czasu, sposobu na trwanie przy ofiarach.
Na lament. Skoro wszystko wskazuje na to, że historia wcale się nie skończyła i
wciąż nieubłaganie toczy się, pozostaje tylko nieodwracanie wzroku.
Współodczuwanie jako jedyny wspólny wszystkim obrzęd.
„Trojanki” dzieją się w czasie, w którym piękni i zbrojni
bohaterowie „Iliady” zakończyli już swoje potyczki, w którym Odyseusz nie
wsiadł jeszcze na statek, by rozpocząć swoją pełną przygód podróż. Ten czas
należy do opłakujących kobiet – tylko one, Trojanki, ocalały ze zdobytego
miasta. Tylko one widzą jego ostateczny upadek. Ich losy zależą od wrogów i
kapryśnych bóstw, zależą od wszystkich, tylko nie od nich samych.
bohaterowie „Iliady” zakończyli już swoje potyczki, w którym Odyseusz nie
wsiadł jeszcze na statek, by rozpocząć swoją pełną przygód podróż. Ten czas
należy do opłakujących kobiet – tylko one, Trojanki, ocalały ze zdobytego
miasta. Tylko one widzą jego ostateczny upadek. Ich losy zależą od wrogów i
kapryśnych bóstw, zależą od wszystkich, tylko nie od nich samych.
Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, ale kobieta – być może w
sposób szczególny – nosi w sobie wojnę. Jej lament – skutecznie zagłuszany
przez narracje o męstwie, przez kolejne newsy – zawsze towarzyszy śmierci. To
ona staje przed wyzwaniem, czy i jak żyć dalej. Jej płacz rozlega się i zawsze
i teraz: pod murami Troi, na wszystkich wojnach świata, nad brzegami Morza Śródziemnego,
wszędzie gdzie wielka historia wyrzuca na brzeg kolejne trupy.
sposób szczególny – nosi w sobie wojnę. Jej lament – skutecznie zagłuszany
przez narracje o męstwie, przez kolejne newsy – zawsze towarzyszy śmierci. To
ona staje przed wyzwaniem, czy i jak żyć dalej. Jej płacz rozlega się i zawsze
i teraz: pod murami Troi, na wszystkich wojnach świata, nad brzegami Morza Śródziemnego,
wszędzie gdzie wielka historia wyrzuca na brzeg kolejne trupy.
Barbara Klicka
Reżyseria: Kamila
Michalak
Michalak
Muzyka:
Marta Śniady
Marta Śniady
Obsada:
Teresa
Kwiatkowska – Hekabe
Kwiatkowska – Hekabe
Elwira
Janasik/Olga Rusin – Kasandra
Janasik/Olga Rusin – Kasandra
Marcela
Stańko – Andromacha
Stańko – Andromacha
Michał
Kaleta – Taltybios
Kaleta – Taltybios
Barbara
Prokopowicz – Helena
Prokopowicz – Helena
Andrzej
Szubski – Menelaos
Szubski – Menelaos
Wojciech
Kalwat – Posejdon
Kalwat – Posejdon
Małgorzata
Peczyńska – Atena
Peczyńska – Atena
Chór: Magdalena Bruszyńska, Anna Maria Gierczyńska, Aster
Haile, Hanna Karasińska, Marta Kmieciak, Paulina Krupa, Barbara Krenz, Ewelina
Lasota, Izabela Ostolska, Joanna Skorupska, Laura Stecka, Bożena Szczerbal,
Agnieszka Wichłacz, Lajla Zaborowska
Haile, Hanna Karasińska, Marta Kmieciak, Paulina Krupa, Barbara Krenz, Ewelina
Lasota, Izabela Ostolska, Joanna Skorupska, Laura Stecka, Bożena Szczerbal,
Agnieszka Wichłacz, Lajla Zaborowska
oraz Ali Zarinmehr (daf)
„Wstań, nieszczęśliwa!
Do góry kark, głowa!
Do góry kark, głowa!
Już tu nie Troja, już
ty nie królowa!
ty nie królowa!
Znieś los cierpliwie,
co strasznie się zmienia!
co strasznie się zmienia!
Płyń z prądem! Wedle
bogów płyń zrządzenia!
bogów płyń zrządzenia!
Na fal ścisk życia nie
narażaj łodzi,
narażaj łodzi,
Płynąc po nieszczęść
zesłanych powodzi!
zesłanych powodzi!
Och! Och! Cóż łez mi z
oczu nie wyciska?!
oczu nie wyciska?!
Nie mam już dzieci,
małżonka, ogniska!
małżonka, ogniska!
Och! Dumo przodków
wzniosła na proch starta,
wzniosła na proch starta,
Jak marna, jak nic nie
byłaś ty warta!”
byłaś ty warta!”
Eurypides
Spektakl Trojanki można zobaczyć w Teatrze Polskim w Poznaniu
przy ul. 27 Grudnia 8/10 m.in. 6 marca 2016r. o godz. 19:00.
przy ul. 27 Grudnia 8/10 m.in. 6 marca 2016r. o godz. 19:00.