Słońce schowane za ciemnym wachlarzem;
cumulonimbus* na niebo wypełza.
Myślę, że wszystkich z minionych już zdarzeń
nie zapamiętam.
Życie jest krótkie, a pamięć ulotna.
Dręczy mnie zatem taka myśl pokrętna,
że może warto zacząć segregować,
co chcę pamiętać?
Tamto spotkanie, winogrona cierpkie,
oczy zamglone, szybkie bicie serca
i pocałunki przeplatane szeptem –
to chcę pamiętać.
Przyjrzę się jeszcze pozostałym skarbom.
Ojcowską miłość, z której mogłam czerpać,
pierwszy krzyk dziecka oraz słowo „mamo” –
też zapamiętam.
Ochronię w myślach wieloletnią przyjaźń,
bo ona dla mnie zawsze będzie święta.
Jednak krzywd, które w życiu doświadczyłam
nie chcę pamiętać.
Podejdę zatem do sprawy uczenie.
Z mojego życia wybiorę momenty
tylko te dobre, których i tak wiele.
Te zapamiętam.
© Danuta Zofia Buks
Kępno, 20.02.2017 r.
*Cumulonimbus – chmura burzowa