Ciemność już taka,
Moja Itaka
Jasna gwiazda
Naprzód!
Blaskiem wcale nie płoną moje oczy,
Ale jasnego żagla sercem jestem,
Naprzód!
Przez krzyk zmieniona Scylli i
Harybdy,
Harybdy,
Ciasno tu jakoś między wami dzieci
wczorajszej naiwności mojej,
wczorajszej naiwności mojej,
Tak za nią tęsknię, taka była moja,
Patrzę Itaki ramiona otwarte,
Dom mój.
Ten powrót nazwę kiedyś morzem.
Monika A.Gąsiorek
Z tomiku „Obietnica Czas Próby”