nie
ma szczęśliwych poetów
ma szczęśliwych poetów
jak
nie ma niebieskich słońc
nie ma niebieskich słońc
wszystko
według schematu
według schematu
niepojęte
jest aby poeta
jest aby poeta
był
szczęśliwy…
szczęśliwy…
bo
wtedy cóż mógłby opisać
wtedy cóż mógłby opisać
oprócz
banalnych przesłodzonych
banalnych przesłodzonych
radości
a
gdy poeta cierpi
gdy poeta cierpi
pisze
wiersze czerwonym flamastrem
wiersze czerwonym flamastrem
krwawiących
ran
ran
kiedy
smutek wygląda zza ramienia
smutek wygląda zza ramienia
a
rozpacz osiąga apogeum
rozpacz osiąga apogeum
wiersz
jest prawdziwy
jest prawdziwy
rozmazane
przez łzy słowa
przez łzy słowa
na
białej kartce-
białej kartce-
kawałki
duszy
duszy
nie
ma szczęśliwych poetów
ma szczęśliwych poetów
i
nie ma niebieskich słońc…
nie ma niebieskich słońc…
jest
tylko prawda
tylko prawda
wyrzucona
z serca
z serca
gorzka
jak
jak
ból
istnienia…
istnienia…
Ewelina
Drzewiecka
Drzewiecka