Film „Córki dancingu”, który do kin wchodzi w święta, to pełnometrażowy
debiut Agnieszki Smoczyńskiej. Musical zostaje pięknie zmiksowany tu z jednej
strony z komedią, a z drugiej z horrorem.
debiut Agnieszki Smoczyńskiej. Musical zostaje pięknie zmiksowany tu z jednej
strony z komedią, a z drugiej z horrorem.
Historia:
Dwie
– myśleć można by – nastolatki, choć właściwie syreny o imionach: Srebrna i
Złota, lądują pewnej dnia, a właściwie nocy w środku świata warszawskich
dancingów lat 80., tętniącego muzyką, mieniącego się światłami neonów i
blaskiem cekinów. Dołączają tu do muzyków zespołu „Figi i Daktyle”, po czym z
dnia na dzień stają się sensacją nocnego życia stolicy. Pochłonięte przez
miłość i rodzące się namiętności, na chwilę obie zapominają o swojej prawdziwej
naturze. Ale wystarczy jedno tylko złamane serce, by sytuacja wymknęła się spod
kontroli…
– myśleć można by – nastolatki, choć właściwie syreny o imionach: Srebrna i
Złota, lądują pewnej dnia, a właściwie nocy w środku świata warszawskich
dancingów lat 80., tętniącego muzyką, mieniącego się światłami neonów i
blaskiem cekinów. Dołączają tu do muzyków zespołu „Figi i Daktyle”, po czym z
dnia na dzień stają się sensacją nocnego życia stolicy. Pochłonięte przez
miłość i rodzące się namiętności, na chwilę obie zapominają o swojej prawdziwej
naturze. Ale wystarczy jedno tylko złamane serce, by sytuacja wymknęła się spod
kontroli…
O filmie:
Piotr
Czerkawski pisze w swojej recenzji, że „Córki dancingu” to rozwijający
coraz bardziej zawrotne tempo karnawał wyobraźni i popis kreatywności pani
reżyser Agnieszki Smoczyńskiej. Wystarczy tu powiedzieć, że towarzyszkami dla
widzów w szalonej podróży przez ekranowy świat są dwie najprawdziwsze syreny –
Srebrna i Złota – które wzbudzają instynktowną wręcz sympatię. Dodać tu trzeba,
że mimo że wszystko dzieje się w latach osiemdziesiątych, na rzeczy toczące się
na ekranie nie ma żadnego wpływu polityczna zawierucha rozgrywająca się jak
gdyby na zewnątrz ekranowego świata.
Czerkawski pisze w swojej recenzji, że „Córki dancingu” to rozwijający
coraz bardziej zawrotne tempo karnawał wyobraźni i popis kreatywności pani
reżyser Agnieszki Smoczyńskiej. Wystarczy tu powiedzieć, że towarzyszkami dla
widzów w szalonej podróży przez ekranowy świat są dwie najprawdziwsze syreny –
Srebrna i Złota – które wzbudzają instynktowną wręcz sympatię. Dodać tu trzeba,
że mimo że wszystko dzieje się w latach osiemdziesiątych, na rzeczy toczące się
na ekranie nie ma żadnego wpływu polityczna zawierucha rozgrywająca się jak
gdyby na zewnątrz ekranowego świata.
Zresztą,
syreny ani trochę nie przypominają zinfantylizowanych postaci z bajek dla
dzieci. Gdyby tylko spotkały one na swojej drodze disnejowską Małą Syrenkę,
najpewniej zabrałyby ją na wódkę. One, mimo swojej niezwykłości, pod wieloma
względami przypominają typowe, wchodzące właśnie w dorosłość nastolatki i tak
też odebrać mają je widzowie. One tęsknią zwyczajnie za miłością i boleśnie
przeżywają klęskę swoich ideałów, a także pierwsze uczuciowe rozczarowania.
Różnica polega tu na tym, że – za sprawą swoich nadnaturalnych zdolności – mogą
dotkliwie zemścić się za swoje krzywdy…
syreny ani trochę nie przypominają zinfantylizowanych postaci z bajek dla
dzieci. Gdyby tylko spotkały one na swojej drodze disnejowską Małą Syrenkę,
najpewniej zabrałyby ją na wódkę. One, mimo swojej niezwykłości, pod wieloma
względami przypominają typowe, wchodzące właśnie w dorosłość nastolatki i tak
też odebrać mają je widzowie. One tęsknią zwyczajnie za miłością i boleśnie
przeżywają klęskę swoich ideałów, a także pierwsze uczuciowe rozczarowania.
Różnica polega tu na tym, że – za sprawą swoich nadnaturalnych zdolności – mogą
dotkliwie zemścić się za swoje krzywdy…
Pomimo
wszystko, naprawdę warto dać się uwieść oryginalności filmu i – jak poleca Piotr
Czerkawski – wsłuchać się w syreni śpiew.
wszystko, naprawdę warto dać się uwieść oryginalności filmu i – jak poleca Piotr
Czerkawski – wsłuchać się w syreni śpiew.
Informacje:
Reżyseria:
Agnieszka Smoczyńska;
Agnieszka Smoczyńska;
Scenariusz:
Robert Bolesto;
Robert Bolesto;
Gatunek:
Musical;
Musical;
Muzyka:
zespół „Ballady i Romanse”;
zespół „Ballady i Romanse”;
Zdjęcia:
Jakub Kijowski;
Jakub Kijowski;
Oświetlenie:
Piotr Kryska;
Piotr Kryska;
Dźwięk:
Maria Chylarecka i Marcin Lenarczyk;
Maria Chylarecka i Marcin Lenarczyk;
Charakteryzacja:
Janusz Kaleja;
Janusz Kaleja;
Produkcja:
Polska;
Polska;
Premiera:
25 grudnia 2015 (Polska) i 15 września 2015 (świat);
25 grudnia 2015 (Polska) i 15 września 2015 (świat);
Czas
trwania: 1 godz. 32 min.;
trwania: 1 godz. 32 min.;
Dystrybucja:
Kino Świat;
Kino Świat;
Występują:
Marta Mazurek – Syrena Srebrna, Michalina Olszańska – Syrena Złota, Kinga Preis
– Wokalistka, Andrzej Konopka – Perkusista, Jakub Gierszał – Basista, Zygmunt
Malanowicz – Kierownik Sali, Magdalena Cielecka – Boskie Futro, Roma
Gąsiorowska – Rakieta i inni.
Marta Mazurek – Syrena Srebrna, Michalina Olszańska – Syrena Złota, Kinga Preis
– Wokalistka, Andrzej Konopka – Perkusista, Jakub Gierszał – Basista, Zygmunt
Malanowicz – Kierownik Sali, Magdalena Cielecka – Boskie Futro, Roma
Gąsiorowska – Rakieta i inni.
Natalia Mikołajska