Już w styczniu odbędzie
się finałowy koncert specjalnej trasy z okazji 35-lecia zespołu Turbo.
Gościnnie wystąpią: Anja Orthodox, Wanda Kwietniewska, Titus, Grzegorz
Stróżniak i Roman Kostrzewski, a jako suport zobaczymy The Kroach.

Zespół Turbo powstał w styczniu 1980 roku w Poznaniu i był
kontynuatorem dokonań zespołów Stress i Heam. Wówczas Turbo występowało jako
kwartet. W czerwcu tego samego roku, we wrocławskim studiu radiowym, został
zarejestrowany debiutancki materiał w postaci pięciu utworów, z których dwa „W
środku tej ciszy” oraz „Byłem z tobą tyle lat” ukazały się na pierwszym singlu.
Pierwszy koncert odbył się 23 kwietnia 1980 roku w studenckim klubie, Trops w
Poznaniu, następny na Międzynarodowej Wiośnie Estradowej, również w Poznaniu.
Po świetnie przyjętym występie Turbo zostało zaproszone przez organizatorów do
wzięcia udziału w pierwszym festiwalu muzyki rockowej Jarocin 80.
Pod koniec 1980 roku, zrealizowano kolejną sesję nagraniową
rejestrując utwory: „Śmiej się błaźnie”, „Taka właśnie jest muzyka”, „Jeszcze
jeden papieros” oraz „Fabryka keksów”. Ten ostatni utwór, autorstwa Zbigniewa
Hołdysa, stał się pierwszym dużym przebojem zespołu. Od początku Turbo
oscylowało w kierunku hard-rockowym, biegiem lat coraz bardziej udoskonalając
styl w oparciu o kolejne metalowe trendy. Jednocześnie cały czas udawało sie
grupie zachować własny, charakterystyczny styl.
W 1982 roku skrystalizował się pierwszy, w miarę stabilny,
skład zespołu. Do Hoffmanna i Anioły dołączyli wówczas młodzi poznańscy muzycy:
Grzegorz Kupczyk (wokal), Andrzej Łysów (gitara) i Piotr Przybylski (bas). W
tym składzie nagrano słynne „Dorosłe dzieci”, które stały się tytułowym utworem
debiutanckiej płyty Turbo, wydanej przez Polton. Utwór „Dorosłe dzieci” stał
się nie tylko jednym z najważniejszych i największych przebojów 1982 roku, ale i
całej polskiej muzyki rockowej.
W 1983 debiutancka płyta długogrająca „Dorosłe dzieci” stała
się dużą sensacją. Niezwykłe nowatorstwo aranżacyjno-kompozytorskie i wielka
bezkompromisowa energia wyniosły Turbo na szczyt sławy. Inne wielkie przeboje z
tego okresu to „Ach, nie bądź taki śmiały”, „Pozorne życie”, „Coraz mniej”,
„Szalony Ikar”.
W 1983 roku w lipcu do zespołu dołącza basista Bogusz
Rutkiewicz a w 1984 roku perkusista Alan Sors. Jak okazało się po latach był to
najlepszy wówczas i już dziś określany jako ,,legendarny” składu Turbo.
W 1985 roku nakładem Klubu Płytowego Razem ukazuje się drugi
longplay zespołu pt: „Smak ciszy”. Poza utworem tytułowym znalazły się tam
również lansowane na listach przebojów „Już nie z Tobą”, „Cały czas uczą nas”
oraz „Wszystko będzie OK”. Do dwóch pierwszych utworów zostały zrealizowane
teledyski, a utwór ,,Smak ciszy” i ,,Jaki był ten dzień” stały sie kolejnymi
wielkimi przebojami. Na płycie widać było rozwój zespołu. Twarde brzmienie,
dobre rockowe kompozycje, świetne gitarowe solówki umacniają pozycję zespołu na
polskim rynku muzycznym. Zespół zostaje zaproszony m.in. do występu na
festiwalu Rock Arena, gdzie wystąpił z całą polską czołówką rocka oraz
zachodnimi zespołami: Hanoi Rocks i Pretty Maids. Zespół dużo wówczas
koncertował i występował robionych z dużym rozmachem programach – koncertach
telewizyjnych.
W 1986 roku wychodzi płyta, uważana przez krytyków i fanów za
najlepszą i najważniejszą „heavy metalową” płytą lat 80. w Polsce, „Kawaleria
Szatana”. Płyta była dla zespołu i polskiej muzyki heavy metalowej wielkim
przełomem. Nowoczesny, ultra profesjonalny Heavy Metal przynosi zespołowi
absolutne przewodnictwo na krajowym „heavy metalowym” rynku. Zespół otrzymuje
wiele propozycji koncertowych na dużych festiwalach (m.in. Metalmania 86,
Rockowisko 86), w niczym nie odstając od występujących na festiwalu zachodnich
gwiazd typu Killer czy Alaska. Od tego momentu Turbo w szybkim tempie zdobywa
coraz liczniejsze rzesze fanów, podpisuje kontrakt z Metal Mind Produtions oraz
wspólnie z TSA i Katem zostaje uznany „wielką trójcą” polskiego metalu.
Rok 1987 to występ na kolejnej Metalmanii 87, wspólnie z
takimi gwiazdami „heavy metalu” jak: Helloween, Running Wild, Overkill. W tym
też roku wychodzi nowy rewelacyjny krążek grupy pt. „Ostatni wojownik”. Ostry,
oszalały thrash metal otwiera zespołowi drogę do podpisania kontraktu z
niemiecką wytwórnią płytową Nosie Records, najważniejszą wytwórnią metalową w
Europie . Kontrakt przez polskie media określany „kontraktem stulecia”,
doprowadza do wydania anglojęzycznej wersji „Ostatniego wojownika” pt. „Last
Warrior”. Płyta ukazuje się na całym świecie i zostaje bardzo pochlebnie
przyjęta przez światową prasę muzyczną m.in. „Kerrang”, Metal Hammer”, „VOX” i
„Metal Blade”. Porównanie Turbo ze startującą wówczas brazylijską Sepylturą i
oceny nie niższe w recenzjach niż płyt Judas Priest czy Iron Maiden, przyniosło
zespołowi niemały splendor. Po kolejnej Metalmanii 88, gdzie Turbo występuje z
takimi sławami jak Rage czy Kreator, zespół, wyjeżdża na drugą już (pierwsza w
1987r) miesięczną trasę po Czechosłowacji. Odbywa tam serię koncertów na
stadionach u boku czeskiej legendy metalu Citron. Zaraz po powrocie zostaje
zaproszony do odbycia wspólnej trasy po Węgrzech z ówczesną mega gwiazdą
Kreatorem. Było to ogromne wyróżnienie dla zespołu, który stał się wizytówką
polskiego metalu. Potwierdzają to entuzjastycznie przyjęte koncerty na
największych w latach 80. festiwalach muzyki rockowej w Europie Środkowej –
Jarocin 87 oraz Jarocin 88. Zaczynające się w nocy koncerty dla 20-tysięcznej
publiczności, z licznymi bisami kończyły się nad ranem gruntując pozycję Turbo.
W 1988 roku wychodzi koncertowa płyta zespołu, pt. „Alive”.
Płyta, która jest zapisem koncertu z festiwalu Metalmania 87, udowadnia
przynależność Turbo do światowego grona bandów spod znaku „młota!”. Niestety
problemy zespołu z paszportami, brak w związku z tym dyspozycyjności itp.,
doprowadza do zerwania kontraktu z wytwórnią Noise i nie dochodzą do skutku
pierwsze za żelazną kurtyną koncerty min. z Slayerem i Sepulturą.
Rok 1989 to kolejny album pt. „Epidemic”, który wychodzi
nakładem włoskiej firmy płytowej Metalmaster i kolejne koncerty w całym kraju,
a także ukazanie się płyty „A Live!” (Tonpress). Nastąpiły również bardzo
istotne zmiany personalne. Grupę opuścił Bogusz Rutkiewicz, a na jego miejsce
wszedł Robert Friedrich (lider początkującego wówczas „Acid Drinkers). Niedługo
później zespół opuszcza Grzegorz Kupczyk i Andrzej Łysów. Na zlecenie TVP,
Turbo realizuje muzykę do filmu Andrzeja Szczygła „Red Inter Show”,
traktującego o powstaniu i upadku ustroju komunistycznego.
W 1990 na festiwalu w Jarocinie Turbo pojawia się już jako
kwartet. W 1990 roku, już w nowym składzie, wychodzi kolejny znakomity album
(niestety tylko jeden) pt. „Dead End” w kolejnej zachodniej wytwórni płytowej
Music For Nation w Londynie. Jest to najcięższy materiał, jaki powstał w
tamtych latach w Polsce. Nagrania z tej płyty znalazły się również na krążkach
z serii „Speed Kills” wydanych przez Music For Nation. Dla Turbo, które miał się
rozpocząć nowy „światowy” etap w karierze, przygotowana była trasa po Europie z
zespołem Exodus – 46 koncertów. Niestety z niewiadomych do dziś przyczyn nie
odbyła się. Za to odbył się jedyny wówczas koncert za żelazna kurtyną w
Wiedniu.
W 1991 roku Turbo zagrało jeszcze trzy koncerty z gigantem
metalu, jakim była już Sepultura. Brak spodziewanych dalszych rezultatów
promocyjnych ze strony wytwórni Metal Mind Prodictions spowodował rozpad Turbo
w połowie 1991 roku. W 1992 roku wychodzi ostatnia płyta zespołu w latach 90.
pt. „One Way”.
Przymiarki do reaktywowania zespołu trwały od 1993 roku, nie
przynosząc jednak żadnego efektu. W tym czasie muzycy udzielają się m.in. w
zespołach Non Iron, Kazik Na Żywo. W 1994 roku dochodzi do spotkania muzyków ze
starego składu Turbo, na którym to zostaje podjęta oczekiwana przez fanów
decyzja o reaktywowaniu grupy w legendarnym składzie.
16 września 1995 roku odbył się pierwszy po latach występ
Turbo, który miał miejsce w Poznaniu, podczas koncertu „Back to School”. Znakomite
przyjęcie ponad dwutysięcznej publiczności sprawia, że z dniem 1 stycznia 1996
zespół Turbo postanawia wznowić działalność w swoim najmocniejszym składzie:
Grzegorz Kupczyk (wokal), Wojciech Hoffmann (gitara), Bogusz Rutkiewicz (bas)
Tomasz Goehs (perkusja) oraz nowy członek zespołu: gitarzysta Marcin Białożyk.
Od początku 1996 roku zespół gra pojedyncze koncerty, a 23 lutego rejestruje
materiał na planowaną płytę koncertową podczas koncertu „Giełda – Live” w
studiu radiowym Radia Merkury w Poznaniu. Płyta jednak do dziś nie ukazała się.
W tym czasie Turbo udziela się bardzo okazjonalnie, muzycy
zajęci byli też innymi projektami muzycznymi. Ten stan trwał do 1999 roku.
Wówczas to, MMP wznawia całą dyskografię zespołu na CD, w tym też roku zespół
został zaproszony do udziału w kolejnej edycji Metalmanii. Koncertem na
międzynarodowych festiwalach Metalmania 99 oraz Trasheem All Festival 2000
Turbo powala publiczność swoją „młodzieńczą” energią i jak przed laty
najwyższym poziomem wykonawczym. Zachęceni muzycy zaczynają pracę nad
premierowym materiałem na swoją nową i pierwszą od ponad dziesięciu lat (w tym
składzie) płytą. W związku z tym zespół podpisuje kontrakt z Metal Mind
Production. Zespół odbywa wówczas pierwszą od lat trasę koncertową po największych
miastach w Polsce, a towarzyszył mu jako gość specjalny inny gigant metalu
Vader.
Płyta pt. „Awatar” ukazuje się w maju 2001 roku. Album
zaszokował postępem jaki muzycy poczynili w swojej edukacji muzycznej. Fani
dostali rewelacyjnie i nowocześnie zrealizowany album. Muzycy udowodnili, iż są
w stanie nadal grać i to bardzo nowocześnie. Udowodnili również, ze nie
„zjadają własnego ogona”. Płyta ta zyskała uznanie większości redaktorów
różnych czasopism muzycznych i krytyków muzycznych. Za „Awatar” zespół dostał
też nominację do Fryderyków 2002, została również Płytą Roku 2001 w „Metal
Hammerze”, a ,,Upiór w operze” najlepszym utworem roku. Również fani w
większości przyjęli tę płytę z zadowoleniem. Płyta ukazała się także w
Niemczech, Francji, Japonii, Holandii i USA. Do utworu „Armia” został również
nakręcony teledysk.
Rok 2003 to kolejny pracowity rok, zespól zawitał też min na
bardzo udany koncert do Paryża. 16 grudnia 2003 roku, podczas koncertu w
poznańskim klubie Blue Note, Turbo zarejestrowało akustyczny materiał, który
ukazał się jako samodzielna płyta w dyskografii zespołu.
W styczniu 2005 roku ukazuje się kolejna płyta w dorobku
zespołu Turbo pt: „Tożsamość”. Materiał jest powrotem do klasycznego, rockowo
metalowego stylu grupy z połowy lat 80. Płyta zdobywa duże uznanie zarówno u
fanów jak i krytyków muzycznych w Polsce. Według prestiżowego czasopisma
„Gitara i Bas” zostaje najlepszą gitarową płytą w Polsce za rok 2005 w
kategorii „hard and heavy”! Promocję materiału Turbo rozpoczęło udziałem w
Metalmanii, rejestrując również materiał na pierwsze samodzielne DVD zespołu,
które uświetniło 25 rocznicę powstania zespołu. Materiał ukazał się na początku
2006 roku nakładem firmy Metal Mind. Na zaproszenie TVP, Turbo wystąpiło no
festiwalu Jedynki Sopot 2005, wykonując z orkiestrą Wiesława Pieregorulki swój
największy przebój „Dorosłe Dzieci”.
W kwietniu 2007 roku, zaraz po trasie koncertowej „Metal
Marathon” z zespołu odszedł Grzegorz Kupczyk. Na jego miejsce przyjęty został
wokalista Tomasz Struszczyk, z nim w składzie zespół obecnie koncertuje. Wiosną
2008 roku zarejestrowano z nowym wokalistą w nowej wersji utwór ,,Szalony Ikar
” który gości obecnie w wielu stacjach radiowych. 2 września 2008 roku wychodzi
długo oczekiwany box 13 płyt ,,Turbo Anthology 1980-2008″ z wszystkimi
oficjalnymi albumami zespołu oraz wieloma nigdy wcześniej niepublikowanymi
nagraniami.
W kwietniu 2009 po powrocie z koncertów w Niemczech zespół
rozpoczął nagrywanie kolejnej płyty ,,Strażnik Światła” której premiera odbyła
się jesienią 2009 i została uznana za najlepszą płytę zespołu od wielu lat.
Płyta ta została kolejnym albumem zespołu nominowanym do Fryderyków 2010.
Zespół, oprócz wielu koncertów, miał okazję zagrać również na
prestiżowym, transmitowanym przez TV na żywo koncercie ,,Droga do wolności”
wraz z plejadą najważniejszych zespołów w historii polskiego rocka.
Rok 2010 był rokiem jubileuszu 30-lecia powstania zespołu i
został uczczony przez zespół ogólnopolska trasą koncertową z finałowymi
koncertami w Warszawie i Poznaniu. W tym ostatnim mieście w koncercie
uczestniczyli byli członkowie zespołu. Był to też rok wzmożonej działalności
koncertowej, w tym trasa z koncertami w wersji akustycznej. Rok 2011 to dalsze
koncerty oraz zmiana na stanowisku perkusisty. Po latach wrócił do zespołu
Mariusz Bobkowski, który już grał w 2001-2002 roku w zespole. W tym składzie zespół
przygotowuje materiał na koleją płytę oraz intensywnie koncertuje min wyjeżdża
w grudniu 2012 roku na koncerty do Irlandii i Irlandii Płn.
W 2013 roku ukazuje się kolejna płyta zespołu – “Piąty
Żywioł”, która osiągnęła czołowe miejsca na listach sprzedaży płyt w
Polsce, a zespół Turbo zdobył czołowe miejsca w rankingach i podsumowaniach
najbardziej prestiżowych magazynów i portali w Polsce za rok 2013.
W ramach promocji albumu Turbo dało niezliczoną ilość
koncertów w kraju, jak również dwa doskonale przyjęte występy na Muskelrock
Festival (Szwecja) i Headbangers Open Air w Niemczech.
Klasę koncertową zespołu doskonale potwierdza kolejne
wydawnictwo DVD „In The Court Of The Lizard” (premiera w październiku 2014
nakładem MMP) ukazujące zespół Wojciecha Hoffmana w szczytowej formie
estradowej.
Wanda Kwietniewska – wokalistka, kompozytorka, autorka
tekstów, założycielka zespołu Banda i Wanda
W 1982 roku nagrywa z zespołem Lombard płytę „Śmierć
dyskotece” (zwaną przez fanów potocznie „czarnym albumem”). W listopadzie 1982
r. zakłada własny zespół Banda i Wanda. Dzięki świetnym piosenkom, znakomitym
muzykom oraz niezwykłej witalności Wandy i ta grupa bardzo szybko zdobywa
kolosalną sympatię i uznanie mediów. Cała Polska śpiewa takie hity, jak „Nie
będę Julią”, „Hi-Fi”, czy „Chcę zapomnieć”, a pierwszy album Bandy i Wandy
(1983) błyskawicznie zdobywa miano Złotej Płyty. Wkrótce zespół nagrywa także 9
piosenek do telewizyjnego serialu „Siedem życzeń”, a wydany w 1984 roku drugi
album Bandy i Wandy przynosi kolejne przeboje: „Kochaj mnie miły”, „Para goni
parę” i tytułowy „Mamy czas”.
W kolejnych latach, występując zarówno z Bandą, jak i solo,
Wanda udowadnia swoją wielką artystyczną wszechstronność. Ten etap kariery
przynosi jej nagrody na festiwalach w Opolu, a dokumentuje go wydawnictwo pt.
„Własna Kalifornia” z radiowymi i telewizyjnymi przebojami: „Zwykłe życie”,
„Nikomu niczego”, „Uważaj na siebie” czy tytułową „Kalifornią”.
W 2008 roku reaktywowany po latach zespół pod nazwą Wanda i
banda wydaje dawno oczekiwaną płytę: „Z miłości do strun”.
Rok 2013 staje pod znakiem obchodów 30-lecia zespołu – 28
listopada w warszawskim klubie Stodoła odbywa się Wielki Koncert Jubileuszowy i
wkrótce Wanda i banda rusza w kolejna trasę, a przyjęcie zarówno nowych
piosenek, jak i kultowych hitów jest jak zwykle wspaniałe.
Najbardziej spektakularnym wydarzeniem 2015 roku staje się
występ na transmitowanym na żywo w Polsacie (9.08) Top Festiwalu Polskie
Legendy Rockaw Łodzi.
Anja Orthodox – wokalistka i muzyk rockowy,
autorka tekstów oraz kompozytorka. Znana przede wszystkim z wieloletnich
występów w zespole Closterkeller. Współpracowała także z takimi zespołami jak:
Wilki, Sweet Noise, Voo Voo, Abraxas czy IRA.
Karierę w 1988 roku w formacji Closterkeller, z którą jest
związana od powstania do dzisiaj. Wcześniej, przez osiem lat, była statystką w
Teatrze Wielkim w Warszawie.
Anja współpracowała gościnnie w roli wokalistki m.in. z
zespołami: Wilki, Sweet Noise, Voo Voo, IRA, Sexbomba, Piersi, Kobranocka,
Abraxas, Pornografia, Mordor czy Delator. W 1994 roku wzięła udział w nagraniu
singla zespołu Golden Life pt. „24.11.1994”, gdzie zaśpiewała m.in. wraz z
Grzegorzem Markowskim, Fiolką, Arturem Gadowskim.
Jest autorką niektórych tekstów takich zespołów jak: Virgin,
Volver czy Hopsa, felietonów do pism i portali internetowych, m.in. Teraz Rock,
Onet.pl czy Machina.
Wspiera początkujących artystów, często bywa zapraszana jako
jurorka na przeglądy młodych zespołów. W 2004 weszła w skład jury festiwalu TOP
Trendy organizowanego przez telewizję Polsat.
Grzegorz Stróżniak – muzyk, wokalista, klawiszowiec,
kompozytor, aranżer i lider formacji Lombard – zespołu pop-rockowego powstałego
w 1981 roku w Poznaniu i do dziś należącego do grona najpopularniejszych
zespołów w Polsce. Unikatowe brzmienie Lombardu autorstwa Grzegorza Stróżniaka,
łączące gitarowe granie z pełnym bogactwem możliwości instrumentów klawiszowych
i elektroniki jest po dziś dzień jednym z najważniejszych wyznaczników
działalność formacji.
Lombard nagrał kilkanaście płyt i wciąż zaskakuje swoich
fanów kolejnymi nowocześniejszymi odsłonami. Wylansował wiele przebojów.
Największe z nich to legendarne „Przeżyj to sam” do słów Andrzeja Sobczaka i
„Szklana pogoda” do słów Marka Dutkiewicza. Zespół w latach 80. współpracował
ze znakomitymi tekściarzami, wśród których nie zabrakło także Jacka
Skubikowskiego.
Lombard z Grzegorzem Stróżniakiem zagrał kilka tysięcy
koncertów w Polsce i dla Polaków na całym świecie, gromadząc na nich rzesze
publiczności. Koncerty zespołu do dziś przyciągają fanów muzyki wszystkich
pokoleń.
Roman Kostrzewski – muzyk, wokalista i autor tekstów.
Kontrowersyjny i wieloletni wokalista w zespole KAT, obecnie członek formacji
Kat & Roman Kostrzewski. Stał się jednym z najbardziej rozpoznawanych
wokalistów polskiego metalu. Duża w tym zasługa jego kontrowersyjnych tekstów –
w których od początku przewijał się bunt przeciw Bogu, magia i okultyzm –
oraz  charakterystycznego głosu i sposobu
śpiewania. Roman Kostrzewski otwarcie przyznaje się do fascynacji twórczością
Tadeusza Micińskiego czy Marka Twaina, dzieł których wymowa przeniknęła poezję
utworów Kata, Alkatraz i indywidualnych projektów muzycznych wokalisty.
Formacja Kat powstała w 1981 roku i stosunkowo szybko
osiągnęła akceptację publiczności, która w 1984 r. podczas festiwalu w
Jarocinie, nagrodziła zespół najwyższym wyróżnieniem. Trasa z Hanoi Rocks
szybkimi krokami wprowadziła zespół na szczyty polskiego rocka. W 1985 r. Kat
nagrywa pierwszą płytę – „666” i jej anglojęzyczny odpowiednik „Metal and
Hell”. Po spektakularnych koncertach nagrywa „Oddech wymarłych światów”, po
czym, w wyniku nieporozumień muzyków, Kat milknie. Po kilku latach i zmianach
składu w zespole Kat (dochodzą Jacek Regulski i Krzysztof Oset), wokalista
ponownie wraca do pracy nad następnym albumem „Bastard” ze „Łzą dla cieniów
minionych” (tekst i kompozycja – Roman Kostrzewski). Pierwszy dzień sprzedaży
zbiegł się z kolejnym udanym występem w Jarocinie, gdzie sprzedano 4000 kaset.
1995 rok przynosi pierwsze solowe przedsięwzięcie muzyka.
Wybór padł na Biblię Satanistyczną Antona Szandora LaVeya. Kostrzewski recytuje
w specyficzny sposób przetłumaczone fragmenty tego dzieła. Na dwukasetowym
nagraniu gościnnie zagrali Jacek Regulski i Piotr Luczyk, gitarzyści Kata, oraz
Józef Skrzek. Pozycja ta wywołała mocne kontrowersje, odezwało się wiele głosów
oskarżających muzyka o propagowanie satanizmu. Już wcześniej występy zespołu
Kat wywoływały protesty środowisk kościelnych. Kostrzewski odpierał zarzuty,
odcinając się od aktów wandalizmu i zwracając uwagę na filozoficzne aspekty satanizmu,
zawarte w książce LaVeya. Ostatecznie album trafił do niewielu sklepów.
W roku 1999 Roman Kostrzewski nagrywa dwupłytowe „Listy z
ziemi” na podstawie dzieła Marka Twaina o tym samym tytule. Grającego na
klawiszach Kostrzewskiego wspomógł ponownie Józef Skrzek. Nagraniem i miksem
zajął się Jacek Regulski. Wcześniej jednak, zespół nagrywa najbardziej
klimatycznie dopracowany album „…Róże miłości najchętniej przyjmują się na
grobach”.
Po kolejnym rozpadzie Kata wokalista zakłada zespół Alkatraz
i nagrywa z nim w 2001 r. płytę „Error’” łączącą wymykającą się klasyfikacji
muzykę metalową z niespotykanymi wcześniej u niego tekstami, będącymi pełnymi
kpiny i rozczarowania komentarzami do aktualnej sytuacji w Polsce.
Po kilku latach Roman Kostrzewski, świadomy swojego znaczenia
względem publiczności ogłasza kontynuację katowskiej twórczości. Wraz z
“nowymi” muzykami i dotychczasowym perkusistą Kata Ireneuszem Lothem
wyrusza na trasę pod nazwą Kat & Roman Kostrzewski.
Titus – muzyk, kompozytor, wokalista i autor tekstów,
instrumentalista, a także okazjonalnie producent muzyczny. Znany przede
wszystkim z występów w formacji Acid Drinkers, z którym to zespołem
ośmiokrotnie otrzymał Fryderyka – nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego.
Od 2009 roku występuje w ramach autorskiego projektu Titus’
Tommy Gunn, a od 2012 roku współtworzy formację Anti Tank Nun. Był także
członkiem zespołów Virgin Snatch, Homo Twist i Albert Rosenfield. Muzyk gościł
także na płytach takich wykonawców jak: Małgorzata Ostrowska, Para Wino Band,
Closterkeller, Nagły Atak Spawacza, Żuki Rock and Roll Band, Killjoy oraz
Chainsaw.
W 2012 objął funkcję jednego z czterech jurorów w programie
talent show „Bitwa na głosy” emitowanym na antenie stacji telewizyjnej TVP2 a w
roku 2014 wziął udział w telewizyjnym show TVP2 „SuperSTARcie”.
support: The Kroach
Formacja od 2013 roku. Pierwszym znaczącym występem grupy był
koncert na I Festiwalu Muzycznym w Kochanowskim, gdzie The Kroach zdobył
Nagrodę Specjalną. Od tamtego czasu zespół intensywnie koncertuje  w klubach i na licznych festiwalach oraz
przeglądach muzycznych na terenie kraju gdzie zdobywa uznanie jury i coraz
liczniejszej publiczności.
Muzyka zespołu charakteryzuje się potężną dawką mocy i
pozostaje na długo w głowie słuchacza. The Kroach nie zamyka się bowiem w
jednej formie i nie tworzy utworów szablonowych – kreowane przez nich dźwięki
są spójne i różnorodne, na pograniczu różnych gatunków muzycznych (rock’n’roll,
heavy metal, metalcore, progresive metal).
The Kroach to harmonijna gra na gitarach z wpadającymi  w ucho melodiami i ostrymi gitarowymi
riffami.  Jednym zdaniem – muzyka, moc,
świetna zabawa i rock and roll!
Zapraszamy na koncert Turbo w Poznaniu
Koncert odbędzie się w Blue Note Jazz Club przy ul.
Kościuszki 76/78 w Poznaniu we wtorek 5.01.2016r. o godz. 19:00.
Michał Sobkowiak