Peleryna
nocy już zdjęta,
niebo
zgarnęło chmury z czoła.
Idę pod górę
drogą krętą.
Z dali
znajomy głos mnie woła.
Niepewność
siadła na ramieniu.
Iść dalej
czy lepiej zawrócić?
Słyszę, woła
mnie po imieniu
ten, który
kiedyś mnie porzucił.
Czarny kruk
żalu kłuje dziobem,
moje źrenice
strach rozszerzył.
Bezduszny
uczuć kolekcjoner
zamknął
miłość w wysokiej wieży.
Po co
wspomnienie to powraca,
kształty
przybiera tak realne?
Kusi kolorem
niby bazar,
aby
przytłoczyć swym ciężarem.
Brzask się
rozlewa zbyt leniwie.
Niech już
rozproszy tamte cienie,
co czarne,
smutne i zjadliwe,
otuli jasnym
mnie ramieniem.
Pierwsze
promienie niech ogrzeją
duszę
zziębniętą, wyczerpaną.
Niech rany
dłużej nie ropieją,
a krzywda
będzie przemilczaną.
© Danuta
Zofia Buks
Kępno,
06.07.2015 r.

Danuta Zofia Buks – urodziła się
9 maja 1961 roku w Kępnie, w woj. wielkopolskim. Jest absolwentką Liceum
Ogólnokształcącego w Kępnie oraz Szkoły Policealnej Pracowników Służb
Społecznych we Wrocławiu. W 2012 roku ukończyła studia na kierunku Praca Socjalna
Wydziału Nauk Pedagogicznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu w
zawodzie doradca socjalny. Pracuje w instytucji pomocy społecznej na stanowisku
pracownika socjalnego.
Wiersze pisze od września 2013
roku, podpisując się nazwiskiem rodowym. Od grudnia 2014r. publikuje je na
swoim profilu Facebooka oraz w kilku grupach poetyckich oraz portalu
„Poezja-Sztuka”.
Najważniejszym jak dotąd
osiągnięciem jest udział w „Antologii poetów polskich 2016”, do której wybrano
wiersze 122 osób ze zgłoszonych ponad 500 z kraju i zagranicy. W Numerze 38/16
(321) e-Tygodnika Literacko-Artystycznego Pisarze.pl. można znaleźć pięć jej
wierszy z tej właśnie Antologii.