Jestem inna – łatwowierna, zbyt naiwna
na dwudziesty pierwszy wiek.
Jestem inna – niemłoda, nieładna,
z pędami na różne strony.
Jestem inna – zachłystuję się
przekazem nie swoich myśli,
choć wokół nie kochają poezji,
bo jestem inna.
Nie dorosłam do normalności,
albo dawno mam to za sobą.
Najzwyczajniej, tak po prostu
– jestem inna.
Otulona pokorą podziwiam piękno.
Widząc czyjąś krzywdę,
wcielam się w tę istotę,
by nie cierpiała w samotności.
W swojej inności
odnalazłam piękno,
z którym
żyję w symbiozie
Aldona
Latosik
Latosik
8 V
2015
2015
©