Ciemność
już taka,
Moja
Itaka
Jasna
gwiazda
Naprzód!
Blaskiem
wcale nie płoną moje oczy,
Ale
jasnego żagla sercem jestem,
Naprzód!
Przez
krzyk zmieniona Scylli i Harybdy,
Ciasno
tu jakoś między wami dzieci wczorajszej naiwności mojej,
Tak
za nią tęsknię, taka była moja,
Patrzę
Itaki ramiona otwarte,
Dom
mój.
Ten
powrót nazwę kiedyś morzem.
Monika A.
Gąsiorek
Z tomiku „Obietnica
Czas Próby”