KOŚCIOŁY (WARTE) POZNANIA

Spacerując urokliwymi alejkami Parku Sołackiego w stronę Golęcina mijamy w pewnej oddali plac Pomorski i wybudowany na widocznym wzniesieniu piękny kościół. W dzisiejszym odcinku naszego cyklu prezentującego wybrane świątynie Poznania przyjrzymy się nieco bliżej temu oto pięknemu zabytkowi.

Kościół rzymskokatolicki p.w. św. Jana Vianneya znajduje się w samym „sercu” najpiękniejszej dzielnicy Poznania – Sołaczu, na działce pomiędzy ulicami Pomorską (od wschodu i zachodu), Podlaskiej i Mazowieckiej. Warto zaznaczyć, że jest to pierwsza w Polsce świątynia pod wezwaniem tego francuskiego świętego (proboszcza z Ars).

Słów kilka o samej budowli. Jest to neoklasycystyczna świątynia powstała w latach 1928-1930 według projektu Stanisława Mieczkowskiego. Została zbudowana na planie koła w formie rotundy, przykrytej kopułą z wysoką latarnią. Do bryły świątyni dostawiona została apsyda prezbiterium także nakrytą kopułą i we wnętrzu oddzielona łukiem tęczowym. W prezbiterium nad ołtarzem znajduje się spory krzyż, a po jego lewej i prawej stronie dwa ołtarze boczne. Wnętrze kopuły zdobi polichromia namalowana przez Teodora Szukałę w 1984 roku. Przedstawia ona wizerunki polskich świętych i sług Bożych wykonane w tondach połączonych girlandami. Na uwagę zasługują też duże obrazy przedstawiające postacie św. Jana Vianneya i bł. Narcyza Putza oraz rzeźby św. Antoniego Padewskiego i św. Józefa. Ciekawą formę ma także ustawiona obok ołtarza chrzcielnica.

Należy też wspomnieć o pięknie brzmiących nowych organach z 2000 roku. Instrument posiada 20 głosów i elektryczną trakturę gry. Został wykonany przez Jana Drozdowicza.

Od południa z poziomu ulicy do placu przed świątynią wiodą wysokie schody. Kolejne prowadzą już do trzech par wysokich drewnianych drzwi; dodatkowe wejścia dla wiernych znajdują się także po bokach (ale są używane bardzo sporadycznie).

Na placu Pomorskim przed schodami prowadzącymi do świątyni kilka lat temu ustawiona została rzeźba przedstawiająca św. Jana Vianneya, a przy samym kościele popiersie abp Walentego Dymka.

Za świątynią (od strony zakrystii) znajduje się stalowa dzwonnica. Zawieszone zostały w niej trzy dzwony oraz kolejne o bardzo małych rozmiarach w zbudowanej na jej dachu (w późniejszym czasie) nadbudówce.

Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego 17 marca 1992 roku i widnieje pod numerem A-361. Będąc na Sołaczu (nie tylko w parku) zdecydowanie warto poznać ten piękny zabytek choćby nieco bliżej.

Bartosz M. Kaj