SEANS NA WEEKEND
Zbliża się półmetek
wakacji, z tej okazji w dzisiejszym „Seansie…” zapraszamy Państwa na
piknik… „Piknik pod Wiszącą Skałą”.
wakacji, z tej okazji w dzisiejszym „Seansie…” zapraszamy Państwa na
piknik… „Piknik pod Wiszącą Skałą”.
Niniejszy film oparty został na opowieści Joan Lindsay, w
której autorka opisała wydarzenia rozgrywające się w Australii w dniu 14 lutego
1900 roku.
której autorka opisała wydarzenia rozgrywające się w Australii w dniu 14 lutego
1900 roku.
Fabuła
W walentynki roku 1900 grupa uczennic z wiktoriańskiej pensji
dla dobrze urodzonych panienek w Appleyard wybrała się na piknik. Pensjonarki
spędzają cały dzień przy Wiszącej Skale – lokalnej atrakcji turystycznej, w
pobliżu góry Macedon w stanie Victoria.
dla dobrze urodzonych panienek w Appleyard wybrała się na piknik. Pensjonarki
spędzają cały dzień przy Wiszącej Skale – lokalnej atrakcji turystycznej, w
pobliżu góry Macedon w stanie Victoria.
Wczesnym popołudniem, jakby pod wpływem tajemniczego głosu,
cztery z nich odłączają się od grupy, by z bliska obejrzeć kamienny masyw. Na
szczycie dochodzi do tajemniczego zdarzenia, w wyniku którego dziewczęta
znikają między skałami.
cztery z nich odłączają się od grupy, by z bliska obejrzeć kamienny masyw. Na
szczycie dochodzi do tajemniczego zdarzenia, w wyniku którego dziewczęta
znikają między skałami.
Po tygodniu niespodziewanie odnajduje się jedna z
zaginionych. Okazało się jednak, że nie pamięta, co się z nią działo. Pozostałe
trzy, tak jak i idąca za nimi nauczycielka matematyki, znikają na zawsze bez
śladu. Okoliczni mieszkańcy i policja rozpoczynają poszukiwania. Mimo
zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań nie udało się odnaleźć zaginionych, ani
żadnych wskazówek, na podstawie których można by wyjaśnić, przyczyny zaginięcia
tych czterech osób.
zaginionych. Okazało się jednak, że nie pamięta, co się z nią działo. Pozostałe
trzy, tak jak i idąca za nimi nauczycielka matematyki, znikają na zawsze bez
śladu. Okoliczni mieszkańcy i policja rozpoczynają poszukiwania. Mimo
zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań nie udało się odnaleźć zaginionych, ani
żadnych wskazówek, na podstawie których można by wyjaśnić, przyczyny zaginięcia
tych czterech osób.
 |
| Kadr z filmu |
Film w oryginale zatytułowany został „Picnic at Hanging Rock”
i trwa 110 minut. Reżyserii podjął się Peter Weir, a scenariusz napisał Cliff
Green na podstawie powieści Joan Lindsay „Piknik pod Wiszącą Skałą”. Premiera
filmu odbyła się 8 sierpnia 1975 roku.
i trwa 110 minut. Reżyserii podjął się Peter Weir, a scenariusz napisał Cliff
Green na podstawie powieści Joan Lindsay „Piknik pod Wiszącą Skałą”. Premiera
filmu odbyła się 8 sierpnia 1975 roku.
Obsada
Rachel Roberts jako Pani Appleyard
Anne-Louise
Lambert jako Miranda
Lambert jako Miranda
Margaret
Nelson jako Sara
Nelson jako Sara
Vivean Gray
jako Panna McCraw
jako Panna McCraw
Helen Morse
jako Mlle. de Poitiers
jako Mlle. de Poitiers
Kirsty Child jako Panna Lumley
Tony Llewellyn-Jones jako Tom
Karen Robson jako Irma
 |
| Kadr z filmu |
W rolach dwunastu uczennic wystąpiły rodowite Australijki z
południa. Reżyser Peter Weir chciał, by owe aktorki bardziej naturalnie
wcieliły się w swoje postaci z 1900 roku.
południa. Reżyser Peter Weir chciał, by owe aktorki bardziej naturalnie
wcieliły się w swoje postaci z 1900 roku.
Początkowo rolę Mirandy miała wcielić się Ingrid Mason, która
ostatecznie zagrała Rosamundę.
ostatecznie zagrała Rosamundę.
Głos Christine Schuler grającej Edith, został w postprodukcji
zdubbingowany przez Barbarę Llewellyn.
zdubbingowany przez Barbarę Llewellyn.
Błędy i ciekawostki
produkcyjne
produkcyjne
W rzeczywistości dzień 14 lutego 1900 roku przypadał w środę,
a nie w sobotę – jak przedstawiono w filmie.
a nie w sobotę – jak przedstawiono w filmie.
W scenie, kiedy kamera filmuje idące w górę dziewczynki, w
tle można dojrzeć nowoczesne budynki. Podobnie na jednym z dachów w Woodend, widać
antenę telewizyjną.
tle można dojrzeć nowoczesne budynki. Podobnie na jednym z dachów w Woodend, widać
antenę telewizyjną.
Również okulary, które nosi Marion, pochodzą z czasów dużo
późniejszych niż ma miejsce akcja filmu.
późniejszych niż ma miejsce akcja filmu.
Wydarzenia rozgrywające się 14 lutego 1900 roku zainspirowały
wiele mniej lub bardziej fantastycznych teorii, włącznie z poglądem, że
dziewczynki i nauczycielka zostały porwane przez UFO.
wiele mniej lub bardziej fantastycznych teorii, włącznie z poglądem, że
dziewczynki i nauczycielka zostały porwane przez UFO.
W scenach pod Wiszącą Skałą, gdy dziewczyny znajdują się tyłem
do kamery, widać, że pod białymi koszulkami mają na sobie części garderoby,
które nie istniały w czasie, w którym toczy się akcja filmu.
do kamery, widać, że pod białymi koszulkami mają na sobie części garderoby,
które nie istniały w czasie, w którym toczy się akcja filmu.
Akcja książki, jak i filmu rozpoczyna się 14 lutego. Również
w Walentynki do Adelaide dojechała ekipa filmowa i aktorzy.
w Walentynki do Adelaide dojechała ekipa filmowa i aktorzy.
 |
| Kadr z filmu |
„Piknik pod wiszącą skałą” to produkcja fascynująca i
przejmująca do głębi. Niniejsze dzieło umiejętnie łączy kino artystyczne i to
skierowane do szerokiego grona widzów, dzięki czemu dobrze odbierają je zarówno
widzowie-amatorzy, jak i koneserzy.
przejmująca do głębi. Niniejsze dzieło umiejętnie łączy kino artystyczne i to
skierowane do szerokiego grona widzów, dzięki czemu dobrze odbierają je zarówno
widzowie-amatorzy, jak i koneserzy.
Oglądamy obraz klimatyczny i wyjątkowo zagadkowy. Nie można
jasno odczytać znaków w nim zawartych – dziwnego zachowania dziewczynek i panny
McCraw, niezrozumiałych dialogów, pozbawienia cech charakteru poszczególnych
postaci czy kilku niewyjaśnionych wydarzeń. To wszystko sprawia, że nie jest
ważne tutaj kto, dlaczego, w jakim celu i jak, ale skupia uwagę widzów na
niezwykłej atmosferze, podsycanej dźwiękami z fletni pana oraz długimi ujęciami
pokazującymi ogromne skały. Ponadto wyśmienite zdjęcia Russella Boyda oddają
mistycyzm Wiszącej Skały i przywodzą na myśl obrazy z czasów impresjonizmu.
jasno odczytać znaków w nim zawartych – dziwnego zachowania dziewczynek i panny
McCraw, niezrozumiałych dialogów, pozbawienia cech charakteru poszczególnych
postaci czy kilku niewyjaśnionych wydarzeń. To wszystko sprawia, że nie jest
ważne tutaj kto, dlaczego, w jakim celu i jak, ale skupia uwagę widzów na
niezwykłej atmosferze, podsycanej dźwiękami z fletni pana oraz długimi ujęciami
pokazującymi ogromne skały. Ponadto wyśmienite zdjęcia Russella Boyda oddają
mistycyzm Wiszącej Skały i przywodzą na myśl obrazy z czasów impresjonizmu.
Porzucenie prób wyjaśnienia zagadki zaginięcia czterech osób udowadnia,
iż nie mamy do czynienia z kryminałem, a mimo to niecierpliwie oczekujemy na
rozwój zdarzeń. Ponadto całość kończy się niedopowiedzeniem i pozwala na
szeroką interpretację.
iż nie mamy do czynienia z kryminałem, a mimo to niecierpliwie oczekujemy na
rozwój zdarzeń. Ponadto całość kończy się niedopowiedzeniem i pozwala na
szeroką interpretację.
 |
| Kadr z filmu |
Chociaż większość ról w filmie zagrali amatorzy, zwłaszcza
dziewczęta, to należy uznać aktorstwo za mocną stronę „Pikniku pod Wiszącą
Skałą”. Tylko kilka „aktorek” posiadało doświadczenia z filmem, głównie telewizyjnym,
jak np. Anne-Louise Lambert grająca Mirandę, którą doskonale obsadzono w
bohaterki tajemniczych wydarzeń, osoby, która jest najbardziej podekscytowana
wyprawą i prowadzi swoje towarzyszki ku nieznanemu. To właśnie Miranda jest
najbardziej mistyczną postacią tego filmu. Już sama twarz Lambert, zdobiąca
plakaty filmu, ma w sobie coś intrygującego, przyciągającego wzrok.
dziewczęta, to należy uznać aktorstwo za mocną stronę „Pikniku pod Wiszącą
Skałą”. Tylko kilka „aktorek” posiadało doświadczenia z filmem, głównie telewizyjnym,
jak np. Anne-Louise Lambert grająca Mirandę, którą doskonale obsadzono w
bohaterki tajemniczych wydarzeń, osoby, która jest najbardziej podekscytowana
wyprawą i prowadzi swoje towarzyszki ku nieznanemu. To właśnie Miranda jest
najbardziej mistyczną postacią tego filmu. Już sama twarz Lambert, zdobiąca
plakaty filmu, ma w sobie coś intrygującego, przyciągającego wzrok.
Po za Rachel Roberts, wówczas już znaną brytyjską aktorką,
żaden z członków obsady nie zrobił kariery, a tak naprawdę, dla niektórych „Piknik…”
okazał się pierwszym i… ostatnim tytułem w filmografii.
żaden z członków obsady nie zrobił kariery, a tak naprawdę, dla niektórych „Piknik…”
okazał się pierwszym i… ostatnim tytułem w filmografii.
Na zakończenie pragnę przypomnieć, iż powieść Joan Lindsay,
na bazie której powstał film, to czysta fikcja literacka, chociaż wiele osób
przekonanych jest o autentyczności opowiadanych wydarzeń. Nieporozumienie
pochodzi stąd, że autorka bardzo wiarygodnie przedstawiła całą historię. Jej
inspiracją były pewne raporty oraz artykuły, które posłużyły za „szkielet”
potrzebny do zbudowania fabuły powieści. Autorka napisała nawet dodatkowy
rozdział, który wyjaśnia całą tajemnicę.
na bazie której powstał film, to czysta fikcja literacka, chociaż wiele osób
przekonanych jest o autentyczności opowiadanych wydarzeń. Nieporozumienie
pochodzi stąd, że autorka bardzo wiarygodnie przedstawiła całą historię. Jej
inspiracją były pewne raporty oraz artykuły, które posłużyły za „szkielet”
potrzebny do zbudowania fabuły powieści. Autorka napisała nawet dodatkowy
rozdział, który wyjaśnia całą tajemnicę.
 |
| Kadr z filmu |
Bez względu na to czy na faktach czy nie – „Piknik pod
Wiszącą Skałą” i tak jest genialny. Chociaż dialogi nie przedstawiają nic
oryginalnego, nie zapadają w pamięć, reżyser umiejętnie posługując się muzyką i
obrazem oraz subtelną grą aktorską, wytwarza specyficzny klimat filmu. Dopełnia
go tajemnica, która nie zostaje rozwiązana. To także walor tego filmu, ponieważ
pozwala zinterpretować fabułę po swojemu i dopisać własną historię na podstawie
domysłu.
Wiszącą Skałą” i tak jest genialny. Chociaż dialogi nie przedstawiają nic
oryginalnego, nie zapadają w pamięć, reżyser umiejętnie posługując się muzyką i
obrazem oraz subtelną grą aktorską, wytwarza specyficzny klimat filmu. Dopełnia
go tajemnica, która nie zostaje rozwiązana. To także walor tego filmu, ponieważ
pozwala zinterpretować fabułę po swojemu i dopisać własną historię na podstawie
domysłu.
Michał Sobkowiak