Tomasz Beksiński – ceniony
dziennikarz muzyczny, jeden z najlepszych polskich tłumaczy list dialogowych,
postać wręcz kultowa, a ponadto dobry przyjaciel, człowiek szukający prawdziwej
miłości i mający pecha w tej materii, co doprowadziło do samobójczej śmierci.
Dzięki książce Wiesława Weissa śledzimy całe życie „Nosferatu” od narodzin po
tragiczną śmierć.
dziennikarz muzyczny, jeden z najlepszych polskich tłumaczy list dialogowych,
postać wręcz kultowa, a ponadto dobry przyjaciel, człowiek szukający prawdziwej
miłości i mający pecha w tej materii, co doprowadziło do samobójczej śmierci.
Dzięki książce Wiesława Weissa śledzimy całe życie „Nosferatu” od narodzin po
tragiczną śmierć.
Autor niniejszej lektury wykonał sporo pracy by dotrzeć do przyjaciół i
znajomych Tomasza Beksińskiego, a także przejrzał zapiski i nagrania samej
rodziny Beksińskich, dzięki czemu otrzymujemy kompleksowy obraz „Beksy”, jego
przemyśleń i stanu ducha w różnych etapach jego życia – szkoła średnia,
wyprowadzka z Sanoka do Warszawy, studia na Śląsku, praca w radiu, a później
także jako tłumacza filmów. Ciągle głównym wątkiem, który powraca są kobiety i
kłopoty związane ze zbudowaniem stałego związku, co ostatecznie doprowadza do
tragedii.
znajomych Tomasza Beksińskiego, a także przejrzał zapiski i nagrania samej
rodziny Beksińskich, dzięki czemu otrzymujemy kompleksowy obraz „Beksy”, jego
przemyśleń i stanu ducha w różnych etapach jego życia – szkoła średnia,
wyprowadzka z Sanoka do Warszawy, studia na Śląsku, praca w radiu, a później
także jako tłumacza filmów. Ciągle głównym wątkiem, który powraca są kobiety i
kłopoty związane ze zbudowaniem stałego związku, co ostatecznie doprowadza do
tragedii.
Obraz Tomasza Beksińskiego, jaki wyłania się z książki Wiesława Weissa,
jest zupełnie inny niż przedstawiony w książce Magdaleny Grzebałkowskiej „Beksińscy.
Portret podwójny” i w opartym na niej filmie „Ostatnia rodzina”, gdzie „Nosferatu”
przedstawiono w sposób wręcz karykaturalny.
jest zupełnie inny niż przedstawiony w książce Magdaleny Grzebałkowskiej „Beksińscy.
Portret podwójny” i w opartym na niej filmie „Ostatnia rodzina”, gdzie „Nosferatu”
przedstawiono w sposób wręcz karykaturalny.
Zaletą książki Weissa są fragmenty listów Tomka Beksińskiego adresowanych
do przyjaciół, które portretują stan psychiczny, w jakim znajdował się ich
autor w trakcie pisania. Ponadto książka zawiera sporo zdjęć portretujących
życie „Beksy”. Autor publikacji odtworzył ostatnie chwile życia legendarnego
dziennikarza, a także próbował ustalić, czy Tomasz Beksiński faktycznie chciał
umrzeć, czy może tuż po zażyciu tabletek szukał pomocy, bo chciał, żeby ktoś go
uratował.
do przyjaciół, które portretują stan psychiczny, w jakim znajdował się ich
autor w trakcie pisania. Ponadto książka zawiera sporo zdjęć portretujących
życie „Beksy”. Autor publikacji odtworzył ostatnie chwile życia legendarnego
dziennikarza, a także próbował ustalić, czy Tomasz Beksiński faktycznie chciał
umrzeć, czy może tuż po zażyciu tabletek szukał pomocy, bo chciał, żeby ktoś go
uratował.
Najlepszym dowodem ogromu pracy Wiesława Weissa jest… gabaryt książki. Mimo
to czyta się ją bardzo przyjemnie. Ciężko oderwać się od lektury. Chociaż to
historia losów, przez cały czas mamy nadzieję, iż „Nosferatu” znajdzie
prawdziwą miłość. Wiemy jednak, że stało się inaczej.
to czyta się ją bardzo przyjemnie. Ciężko oderwać się od lektury. Chociaż to
historia losów, przez cały czas mamy nadzieję, iż „Nosferatu” znajdzie
prawdziwą miłość. Wiemy jednak, że stało się inaczej.
„Tomek Beksiński. Historia prawdziwa” to dramat jednostki, która ma prawie
wszystko – pracę dającą satysfakcję i powiązaną z zainteresowaniami, bogatą
kolekcję płyt, taśm, kaset z muzyką i filmami, wspierającą rodzinę, prawdziwych
przyjaciół, ale niemającej tego, na czym najbardziej jej zależy, czyli drugiej
osoby kochającej bezwarunkowo.
wszystko – pracę dającą satysfakcję i powiązaną z zainteresowaniami, bogatą
kolekcję płyt, taśm, kaset z muzyką i filmami, wspierającą rodzinę, prawdziwych
przyjaciół, ale niemającej tego, na czym najbardziej jej zależy, czyli drugiej
osoby kochającej bezwarunkowo.
– Tomek był człowiekiem niezwykle
ciepłym i mądrym życiowo. Mimo różnych opinii, które krążą na jego temat.
Potrafił mówić jak lekarz od serca. Od miłości. Od bólu serca z miłości.
Tęsknię za rozmowami z nim, za nieprawdopodobnym ciepłem, czułością i
zrozumieniem. Bo on akceptował człowieka takim, jakim jest. Nie dziwił się. Nie
oceniał – Katarzyna Szydłowska, przyjaciółka Tomka Beksińskiego.
ciepłym i mądrym życiowo. Mimo różnych opinii, które krążą na jego temat.
Potrafił mówić jak lekarz od serca. Od miłości. Od bólu serca z miłości.
Tęsknię za rozmowami z nim, za nieprawdopodobnym ciepłem, czułością i
zrozumieniem. Bo on akceptował człowieka takim, jakim jest. Nie dziwił się. Nie
oceniał – Katarzyna Szydłowska, przyjaciółka Tomka Beksińskiego.
– Myślę, że nie miałam i nie będę już
miała drugiego takiego przyjaciela. Nie ma takich ludzi. Tak wrażliwych. I tak
oddanych innym – Katarzyna Konopa, przyjaciółka Tomka Beksińskiego.
miała drugiego takiego przyjaciela. Nie ma takich ludzi. Tak wrażliwych. I tak
oddanych innym – Katarzyna Konopa, przyjaciółka Tomka Beksińskiego.
Mam nadzieję, że Tomasz Beksiński powróci na ekrany kin w filmie „Tomek
Beksiński. Historia prawdziwa”, nakręconym na podstawie opisywanej książki.
Zasłużył na rzetelny portret, a nie karykaturę.
Beksiński. Historia prawdziwa”, nakręconym na podstawie opisywanej książki.
Zasłużył na rzetelny portret, a nie karykaturę.
Wiesław Weiss „Tomek Beksiński. Portret prawdziwy”
Wyd. Vesper
Czerwonak, wrzesień 2016
704 strony
Michał Sobkowiak
Wiesław Weiss – dziennikarz muzyczny
ur. 24 marca 1956 w Warszawie. W 1976 roku ukazał się jego pierwszy artykuł,
poświęcony grupie Queen. Do końca lat 70. współpracował z miesięcznikiem Jazz
przemianowanym później na Magazyn Muzyczny. Następnie został współzałożycielem i
redaktorem naczelnym miesięczników Tylko Rock (1991-2002) i Teraz Rock (od
2003). Wydał kilka książek dotyczących muzyki rockowej. Jego największym
dziełem jest encyklopedia, która ukazała się w 1990 w wersji jednotomowej
(uzupełnionej w 1994 przez suplement), a od 2000 publikowana jest wersja
wielotomowa, z której do 2009 ukazały się dwa początkowe tomy. Wydał też trzy
książki poświęcone muzyce i muzykom grupy Pink Floyd.
ur. 24 marca 1956 w Warszawie. W 1976 roku ukazał się jego pierwszy artykuł,
poświęcony grupie Queen. Do końca lat 70. współpracował z miesięcznikiem Jazz
przemianowanym później na Magazyn Muzyczny. Następnie został współzałożycielem i
redaktorem naczelnym miesięczników Tylko Rock (1991-2002) i Teraz Rock (od
2003). Wydał kilka książek dotyczących muzyki rockowej. Jego największym
dziełem jest encyklopedia, która ukazała się w 1990 w wersji jednotomowej
(uzupełnionej w 1994 przez suplement), a od 2000 publikowana jest wersja
wielotomowa, z której do 2009 ukazały się dwa początkowe tomy. Wydał też trzy
książki poświęcone muzyce i muzykom grupy Pink Floyd.