Blade Loki z Wrocławia

O zespole punk-rockowym,
który istnieje już od 1992 roku (czyli aż 24 lata, więc notabene jest już dorosły), ale cierpi – jak dziecko, żeby nie powiedzieć niemowlę – na ciągłe niezdecydowanie.

                Jako że uwielbiam kiedy
wokaliści, piosenkarze, wykonawcy czy jak ich tam zwał, śpiewają swoje piosenki
po polsku, bo przecież język polski jest tym językiem, z którym się urodziliśmy
i należy dbać o jego rozwój i zachowanie dla przyszłych pokoleń, wymyśliłam
cykl ‘Zespoły Polskojęzyczne’, w którym pisać będę o takich właśnie zespołach,
choć raczej tych mniej znanych i popularnych. Uważam bowiem – jako miłośniczka
języka polskiego i jego piękna w naprawdę różnych odsłonach – że tym zespołom
należy się większa uwaga. Dodam tutaj, że mój wybór dotyczący popularności
danego zespołu będzie subiektywny do szpiku kości – bo wszystko zależy tu od
mojej orientacji w światku muzycznym, a z tym to bywa naprawdę rożnie.

Wrocławski zespół  powstał – jak już wiemy – w 1992 roku. W trzy
lata później nagrali swój debiutancki album pt. „Młodzież
olewa”. Jego recenzje okazały się bardzo pochlebne, więc zespół
wystąpił wkrótce potem na Festiwalu Odjazdy ’95.  Było to w katowickim Spodku. Po Odjazdach prasa
muzyczna pisała tak, że koncert „Bladych
Loków” spowodował spore zamieszanie, bo: żywi muzycy, żywa muzyka, żywe
słowa, przednie widowisko. Nic dziwnego, że nawet po bisach publiczność długo
wywoływała zespół.

W roku 1995 zespół zaczął więc współpracować – jak to się mówi
– z  pewną „wielką” firmą
fonograficzną. Po wizycie w Warszawie, podpisaniu umowy i poznaniu prawdziwego –
nie zawsze kolorowego – klimatu show biznesu, zespół odrzucił ostatecznie
propozycję i zdecydował się pójść własną drogą. W 1997 roku ukazała
się składanka „Muzyka Przeciwko Rasizmowi”, a na niej  utwór „Bladych
Loków” czy jak często mówi się o nich „Bladych” – pt. „Manifest”. Dodatkowo dwa inne utwory zespołu – „Co się stało” i „System” – ukazały się na
składance daleko od Polski, za oceanem, bo w Stanach Zjednoczonych. Potem „Bladzi”
mieli przerwę – długą, bo kilkuletnią. Była ona poniekąd związana z roszadami
personalnymi,  do zespołu m. in. doszła sekcja
dęta (trąbka i puzon).

W 2000 roku zaczął się nowy wiek, a „Bladzi” muzycy nagrali i wydali
kolejną –drugą już – płytę zatytułowaną po prostu „Blada
Płyta” . Nakręcili też klip do utworu „Pali się”, ale wtedy zdarzył się,
niestety, wypadek – dwie osoby biorące udział w zabawach z ogniem zostały
poparzone, a jedna z nich trafiła nawet na pogotowie z ciężkimi oparzeniami
ciała.

W 2002 roku światło dzienne ujrzał trzeci album – „Psy i Koty”. Ukazał się on również w Czechach i na
Słowacji. W tym samym roku zespół został zaproszony na Przystanek Woodstock. Jednego z
utworów „Bladych” wykonanych podczas koncertu posłuchać (i obejrzeć) można w
filmie pt. „Przystanek Woodstock
– Najgłośniejszy Film Polski”. Pod koniec tego samego roiku -2002 –
zespół przełamał swoistą traumę związaną z kręceniem teledysków i nakręcił
jeden do utworu pt. „Tajemnicza Pani”.
Była to produkcja TV Wrocław. Za to rok po wydaniu trzeciej płyty – 2003 –
kilka z niej utworów znalazło się na składankach tak w Polsce, jak i w Czechach
i na Słowacji.

W kwietniu roku 2006 zespół nagrał swoją czwartą płytę o
tytule „No Pasaran”.
Do tytułowego utworu został nakręcony teledysk (już kompletnie bez traumy). Trzy lata potem – 2009 – ukazał
się kolejny album „Bladych” pt. „Torpedo Los”. Po raz ostatni zaśpiewała
na nim wokalistka Agata Polic, która później wyjechała zagranicę.
Już podczas trasy koncertowej promującej tę płytę zadebiutowała
w tej roli Agnieszka „Majka” Niemczynowska (O składzie „Bladych” będzie za
chwilę).

Z kolei w 2012 roku powstała płyta „Fruuu”,
na której ponownie zaśpiewała Agata Polic, która z zagranicy wróciła. Był to
ogromny krok naprzód dla „Bladych Loków”, można na niej bowiem usłyszeć eksperymentalne
wpływy związane, np. z muzyką orientu. Mówi się, że to najbardziej spójna i najlepiej zrealizowana
płyta w całej karierze „Bladych Loków”.

Od początku istnienia zespół osadza silnie swoje dźwięki w punkowej i punkrockowej
tradycji, zresztą takie właśnie aranże są dla nich najbardziej charakterystyczne.
Jednak z drugiej strony  często ubarwia
je innymi stylami muzycznymi: czy to Ska, czy Reggae, czy wreszcie Hard Core. I
stąd to ich dziecięce niezdecydowanie, jeśli chodzi o styl muzyki, którą grają.
Wszystko to w połączeniu z kawałkami granymi na instrumentach dętych i
sceniczną charyzmą daje za każdym razem mieszankę energetycznej i porywającej
muzyki. Dyskografia obejmuje 6 pełnych albumów, które w tekście zaznaczone są
na czerwono.

Zespół jak dotąd , czyli przez 24 lata zagrał wiele – bo jakże by
inaczej? – większych i mniejszych koncertów, w większych i mniejszych miastach,
dla 50 i 250 tys. osób w Polsce, ale również wNiemczech i Czechach, choć nie na
Słowacji, a to dziwne.

Mała próbka zespołu „Blade Loki” z wokalistką  Agatą
Polic – piosenka „Dziewczyny nie chcą
płakać”: https://www.youtube.com/watch?v=as-6V-1GSxg