Poznański Stary
Browar – jak co roku, tym razem już po raz 11-ty – organizuje dla wszystkich różnego
rodzaju zajęcia wakacyjne, aby można było w mieście spędzić ciekawie letni czas
wypoczynkowy.
Wakacyjnych propozycji jest wiele, skupmy
się dziś na kinie.





















Kina na Dziedzińcu Sztuki zacznie się w środę 29 czerwca 2016 i
trwać będzie do końca sierpnia. Motywem przewodnim całego „Lata w mieście” są
zwierzęta, jednak kinowi widzowie – przywiązani na pewno do ambitnego i
przewrotnego programu kina plenerowego Starego Browaru – nie muszą się wcale
obawiać, że będzie to przegląd filmów przyrodniczych. Tradycyjnie już nie
zabraknie klasyków, komedii i mocniejszych pozycji, tyle, że ze zwierzakiem w
tytule. Seanse poprzedzi za każdym razem wprowadzenie filmoznawcy. Seanse odbywać się będą o godz. 21.30 w
środy na Dziedzińcu Sztuki, a w razie deszczu na Szachownicy.
Jeśli chodzi
o miejsca, to zapisywać na filmy się nie trzeba, a wstęp zawsze jest bezpłatny.
Program lata 2016

1. 29 czerwca 2016
„Miś”

Rok i
miejsce produkcji: 1980, Polska,
Reżyseria:
Stanisław Bareja,
Grają:
Stanisław Tym, Barbara Burska, Krzysztof Kowalewski i Bronisław Pawlik,

Czas trwania: 111 min.
                    „Miś” to film, który każdy
Polak wymieni jako kultowy już w pierwszym zdaniu. Niemal każdy widział go choć
raz, a mimo to rzadko przepuszcza okazję do ponownego obejrzenia. PRL-owskie
absurdy życia codziennego z początku lat osiemdziesiątych i groteskowe dialogi
śmieszą tych, którzy komunę pamiętają, jak i tych, którzy znają ją tylko z
opowieści i produkcji filmowych, jak „Alternatywy 4”, „Zmiennicy”, „Poszukiwany
poszukiwana” czy „Miś” właśnie.

                      Miś, czyli niedźwiedź
jest największym z polskich drapieżników. Obecnie w naszym kraju żyje ich
zaledwie 100. Od 2007 roku na rzecz ochrony niedźwiedzi czynnie działa WWF
Polska, m.in. zabezpieczając miejsca zdobywania pokarmu, jak stare, dzikie sady
i rozdając pszczelarzom sprzęt do zabezpieczania pasiek.



2. 6 lipca 2016
„Człowiek słoń” („Elephant Man”)



Rok i
miejsce produkcji: 1980, Wlk. Brytania i USA,
Reżyseria:
David Lynch,
Grają: John Hurt,
Anthony Hopkins, Anne Bancroft i John Gielgud,
Czas
trwania: 124 min.
                Jest to poruszający i nominowany
do Oscara w aż 8 kategoriach film Davida Lyncha, opowiadający o walce
zdeformowanego chorobą „człowieka słonia” o prawo do ludzkiej godności. Oparto
go na wspomnieniach żyjącego w wiktoriańskim Londynie doktora Travesa, który
wykupił z cyrku pokazywanego jako dziwadło ułomnego mężczyznę z głową przypominającą
słoniową. Realistyczne i surrealistyczne zarazem studium ludzkich cech i
zachowań, które ujawniają się w relacjach z osobliwym pacjentem, wstrząsa
i skłania do refleksji nad naszą naturą, która coraz częściej jest zwyczajnie
 okrutna.

               Słonie są zwierzętami nieustannie zagrożonymi, a statystyki z ostatnich
lat, mimo licznych kampanii informacyjnych i działań na rzecz ochrony tego
największego ssaka lądowego, należą do wyjątkowo smutnych. Według danych WWF, w
Afryce giną codziennie 3-4 słonie na godzinę. O skali problemu mówią choćby
dane z takich krajów jak Tanzania, gdzie w ciągu 5 lat liczebność słoni
zmniejszyła się o 60 procent ze 109 tys. osobników w 2009 roku do 43 tys.
w 2014. Kłusownicy korzystają z niestabilnej sytuacji politycznej w wielu
afrykańskich państwach, a popyt na kość słoniową nadal jest wysoki.




 3. 3 lipca 2016
Psy”



Rok i
miejsce produkcji: 1992, Polska,
Reżyseria:
Władysław Pasikowski,
Grają: Bogusław
Linda, Cezary Pazura, Agnieszka Jaskółka i Marek Kondrat,
Czas
trwania: 104 min.
 
               To hit kasowy lat 90. Film bezapelacyjnie kultowy, z równie kultowym
Bogusławem Lindą w roli Franza Maurera, byłego SB-eka próbującego odnaleźć się
w nowej, postkomunistycznej rzeczywistości. Pełna napięcia, sensacyjna akcja i
niezapomniane kwestie wygłaszane przez najsłynniejszego twardziela polskiego
kina sprawiają, że także dziś film budzi dreszcz emocji.
 

                Jednym z najskuteczniejszych
sposobów ochrony stad zwierząt przed wilkami są psy. Przekazywanie świetnie
wyszkolonych psów pasterskich hodowcom w rejonach występowania tego
drapieżnika, od lat praktykuje WWF Polska. Fundacja jest także wydawcą
poradnika dla chcących nauczyć psy owej niezwykłej umiejętności. Jego autor,
dzięki swoim dwóm owczarkom, przez wiele lat nie stracił ani jednego z
wypasanych w Bieszczadach zwierząt.




4. 20 lipca 2016
Młode wilki”




Rok i miejsce produkcji: 1995, Polska,
Reżyseria:
Jarosław Żamojda,
Grają: Jarosław
Jakimowicz, Piotr Szwedes, Małgorzata Kożuchowska i Jan Nowicki,
Czas
trwania: 95 min.
               Szybkie pieniądze, jeszcze szybsze samochody, piękne kobiety, narkotyki
– o czym jeszcze mogą marzyć świeżo upieczeni maturzyści? Ci mają wszystko, a
jako przemytnikom aut, nie brakuje im także dużych emocji i kłopotów, kiedy
„dorośli” postanawiają zrobić porządki w interesach. Niektórych będzie to
kosztować miłość, a niektórych nawet życie. Filmowi, który odniósł wielki
sukces kasowy, mimo krytyki naszpikowanej określeniami typu „blondaski z
żurnala”, towarzyszy pamiętna ścieżka dźwiękowa zespołu „Varius Manx” w
szczycie formy.

               W Polsce żyje obecnie około tysiąca wilków. To z naszego kraju
przemieszczają się one na zachód od Odry, powracając na obszary, z których
kiedyś zniknęły. Jesteśmy jednym z niewielu krajów Europy, które można nazwać ostoją
wilków. Te silne i niezależne zwierzęta wymagają jednak pomocy, aby przetrwać w
ich stale zmniejszających się naturalnych siedliskach. Na ich rzecz już od 2004
roku działa WWF Polska. Organizacja ta zapewnia hodowcom w rejonach
występowania drapieżnika ogrodzenia elektryczne i wyszkolone psy pasterskie,
walczy także o Puszczę Karpacką, jedną z najważniejszych ostoi dużych
drapieżników w Polsce. Ważną rolę pełni także edukacja społeczeństwa, bo wilk –
wbrew powszechnej opinii – nie jest zagrożeniem dla człowieka.




 5. 27 lipca 2016
Czarny kot, biały
kot” („Crna macka, beli macor”)




Rok i miejsce produkcji:  1998, Francja, Niemcy i Jugosławia,
Reżyseria:
Emir Kusturica,
Grają: Srdan
Todorović, Branka Katić, Bajram Severdzan i Florijan Ajdini,
Czas
trwania: 135 min.
               Szalona muzyka, korowód barwnych
postaci i sensacyjna intryga w cygańskiej wsi nad Dunajem, to kolejna
tragikomedia Emira Kusturicy, która poruszy publiczność… być może nawet do
tańca. Rzezimieszek Matko, ojciec niezbyt rozgarniętego nastolatka, popada w
tarapaty finansowe i postanawia poprosić o pomoc lokalnego gangstera. Ten
natomiast ma karłowatą siostrę Afrodytę, którą bezskutecznie próbuje wydać za
mąż. 
               Największym dzikim przedstawicielem kotowatych w Polsce jest ryś. Żyje
ich w naszym kraju zaledwie 200, z czego tylko 40 na Mazurach. Od 2007 roku WWF
wraz z partnerami prowadzi program mający na celu zwiększenia populacji rysiów
nizinnych, polegający na sprowadzaniu ich z Estonii metodą „wild to wild”,
czyli z natury do natury. Innym praktykowanym na Mazurach sposobem
reintrodukcji rysiów jest metoda „born to be free”. Polega ona na umieszczaniu
ciężarnej samicy wychowanej w niewoli w ogromnej wolierze w lesie, aby jej
potomstwo mogło od urodzenia zapoznawać się z naturalnym otoczeniem i po
usamodzielnieniu rozpocząć życie na wolności. To ostatni moment na
przywrócenie tego gatunku w mazurskich lasach.




 6. 3 sierpnia 2016
„Duże zwierzę”




Rok i miejsce produkcji: 2000, Polska,
Reżyseria:
Jerzy Stuhr,
Grają: Jerzy
Stuhr, Anna Dymna, Dominika Bednarczyk i Andrzej Franczyk,
Czas
trwania: 75 min. 
                Oparty na scenariuszu samego Krzysztofa Kieślowskiego film o wielbłądzie
w małym polskim miasteczku, opowiada o nietolerancji i uprzedzeniach, ale też
walce o własne przekonania i więzi, jaka może powstać tylko między zwierzęciem
i jego właścicielem.
 Urzędnik bankowy przygarnia wielbłąda. Początkowo wzbudza tym
konsternację, a niedługo później trudną do uzasadnienia, ale bardzo realną
niechęć. Nie chcą go już w orkiestrze dętej, matki zabierają dzieci z
przedszkola, w którym pracuje jego żona, władze knują jak zwierzaka
opodatkować. Wrogość, której doświadczają opiekunowie wielbłąda, zbliża ich do
siebie i pełnego uroku egzotycznego ssaka.
 




               
Prosta, jednowątkowa historia, ujęta w poetycką formę pozostawia wiele
miejsca na refleksję na temat ludzkich przywar, ale też pięknej,
odpowiedzialnej miłości do zwierząt.

Wielbłądy to jedne z najbardziej niezwykłych
zwierząt. Potrafią wytrzymać wiele tygodni bez jedzenia i picia, a ich
zapotrzebowanie na wodę na pustyni jest 4-kotnie mniejsze niż człowieka i
wynosi około szklanki na godzinę. Do tego noszą garb lub garby, a w nich nawet
do 50 kg tłuszczu. Przystosowanie do skrajnych warunków życia objawia się ich
wielce osobliwym wyglądem i stoickim charakterem. Te żyjące od tysięcy lat
z ludźmi zwierzęta, muszą mieć w sobie coś wyjątkowego, bo w samej Polsce można
obecnie znaleźć kilkudziesięciu zakochanych w nich prywatnych hodowców.

7. 10 sierpnia 2016
„Jeździec wielorybów” („Whale
Rider”)




Rok i miejsce produkcji: 2002, Nowa Zelandia i Niemcy,
Reżyseria: Niki
Caro,
Grają: Keisha
Castle-Hughes, Rawiri Paratene, Yicky Haughton i Cliff Curtis,
Czas
trwania: 101 min.
               Obsypana nagrodami na całym świecie ujmująca historia dwunastolatki
(nominacja do Oscara), która walczy o odziedziczenie przywództwa w maoryskim
plemieniu mimo, że nie jest chłopcem. Jego założyciel przybył do wybrzeża Nowej
Zelandii na grzbiecie wieloryba i każdy pierworodny syn jego potomków zostawał
wodzem. Brat bliźniak głównej bohaterki umiera tuż po urodzeniu. Dziewczynka
gotowa jest na wiele wyrzeczeń i niezwykłych wyzwań, aby spełnić swoje
pragnienie i zostać, mimo wieloletniej tradycji, pierwszą kobietą-przywódczynią
swego ludu.

               Trudno uwierzyć, że jeszcze w 20-leciu międzywojennym, morświn, bałtycki
przedstawiciel waleni, był uznawany za szkodnika i tak liczny, że przyznawano
premię za jego złowienie. Dziś to skrajnie zagrożony gatunek – w Bałtyku żyje
zaledwie kilkaset tych skrytych, uroczych ssaków. Obecnie prowadzone są
działania na rzecz zwiększenia ich populacji. Od 2009 r. prowadzi je m.in. WWF
Polska, której Błękitny Patrol ma na koncie liczne zasługi na rzecz ratowania
bałtyckich morświnów i fok szarych.



8. 17 sierpnia 2016
„Efekt motyla” („The Butterfly Effect”)




Rok i miejsce produkcji: 2004, USA,
Reżyseria: J.
Mackye Grube i, Eric Bress,
Grają: Ashton Kutcher,
Amy Smart, Logan Lerman i Elden Henson.
Czas
trwania: 113 min.
               Efekt motyla to śmiała teoria głosząca, że to trzepnięcie skrzydeł nawet
tak niewielkiego owada może wywołać tajfun na innym końcu świata. Ma ona
bardziej znaczący wymiar metafizyczny, niż realny, co doskonale ilustruje
thriller fantastycznonaukowy z Ashtonem Kutcherem w roli głównej. Bohater,
młody chłopak z amerykańskich przedmieść, posiada umiejętność podróżowania w
czasie. Chcąc nie dopuścić do pewnych przykrych zdarzeń, przenosi się w
przeszłość, gdzie zmienia nieznacznie przebieg wydarzeń, powodując tym samym
efekt przerastający jego wyobrażenia. Skutki jego podróży widz śledzi na
przełomie kilkunastu lat w kilku liniach czasowych.

               Spreparowane motyle to jedna z często spotykanych, nielegalnych pamiątek
z egzotycznych podróży. Wielu urlopowiczów nie zdaje sobie sprawy, że mogą one,
podobnie jak fragmenty rafy koralowej, ozdoby z kości zwierząt czy wręcz trofea
myśliwskie i żywe zwierzęta, należeć do gatunków skrajnie zagrożonych wyginięciem.
Jedną z największych organizacji, która zajmuje się edukacją społeczeństwa na
całym świecie, jak pozornie niewinna pamiątka z wakacji może przyczynić się do
niszczenia środowiska naturalnego albo narazić na poważne problemy prawne, jest
WWF. To bardzo istotne, aby już wśród dzieci budować świadomość i wiedzę, aby
nie dawały się zwieść kolorowym skrzydełkom i puszystym futerkom oferowanym
turystom.




9. 24 sierpnia 2016
„Barany: Islandzka opowieść
(Hrútar)”

Rok i
miejsce produkcji: 2015, Islandia I Norwegia,
Reżyseria: Grimur
Hakonarson,
Grają: Sigurdur
Sigurjonsson, Theodor Juliusson, Charlotte Boving i Gunnar Jonsson,
Czas
trwania: 93 min.
               Śnieg, dwóch starszych panów, owce i scenariusz, który podbił serca
publiczności na całym świecie ironicznym poczuciem humoru i finałem, należącym
podobno do najbardziej wzruszających w kinie europejskim ostatnich lat.
Widzowie do dziś spierają się, czy tytułowe barany to będące chlubą Islandii
długowłose owce, czy też ich hodowcy, dwaj bracia, którzy od 40 lat nie
rozmawiają ze sobą. Los wystawi na próbę dwóch uparciuchów, kiedy
hołubione przez nich stada znajdą się w niebezpieczeństwie.
 

               W Polsce główny obszar występowania owiec to tereny górskie. Częściowo
pokrywają się one z rejonem występowania będącego pod ochroną wilka,
stanowiącego zagrożenie dla wypasanych na halach stad. Konflikt ten od lat
stara się rozwiązywać organizacja ekologiczna WWF Polska, która przekazuje
hodowcom pastuchy elektryczne odstraszające drapieżniki i wyszkolone psy
pasterskie, które są niecenionymi i budzącymi zasłużony podziw obrońcami
pasących się zwierząt.




 10. 31 sierpnia 2016
„Moje córki krowy”




Rok i miejsce produkcji: 2015, Polska,
Reżyseria:
Kinga Dębska,
Grają: Agata
Kulesza, Gabriela Muskała, Marian Dziędziel i Marcin Dorociński
,
Czas
trwania: 88 min. 
               Gwiazda seriali i nadwrażliwa nauczycielka, mimo, że siostry, żyją w
zupełnie innych światach. Kiedy pojawiają się poważne kłopoty ze zdrowiem
rodziców, muszą naprawić kiepskie relacje. W tragikomicznym tonie ich
historię opartą na własnych doświadczeniach przedstawiła Kinga Dębska. Film
otrzymał m.in. gdyńskie Złote Lwy i Orła od publiczności, odniósł zasłużony
sukces frekwencyjny i zapewnił kolejne świetne role w dorobku cenionych
polskich aktorów, z Agatą Kuleszą i Marianem Dziędzielem na czele.

               W niektórych górskich rejonach Polski
krowy i owce wypasane są na obszarach występowania wilka – gatunku zagrożonego
wyginięciem w naszym kraju i będącym pod specjalną opieką WWF Polska.
Organizacja ta od lat prowadzi projekt ochrony tego niezwykle inteligentnego
drapieżnika, którego celem jest ograniczanie jego sytuacji konfliktowych z
człowiekiem. Jednym z podstawowych działań w projekcie jest zabezpieczanie
stad zwierząt hodowlanych przed wilkami. WWF przekazuje hodowcom specjalne
pastuchy i psy pasterskie, które skutecznie zniechęcają drapieżców do polowania
na krowy i owce. Fundacja przybliża też społeczeństwu rzeczywisty obraz wilka,
poprzez publikacje pokazujące jego prawdziwą naturę. Nie są one groźne dla
ludzi. W Polsce od ponad 100 lat nie odnotowano przypadku zaatakowania
człowieka przez wilka.



Natalia Mikołajska