Pod werniksem nic nie jest constans jakby noc siała gwiezdny pył za moment runie nadgryziony księżyc ze strachu drży osada wytrzeszczając złote oczy przytula się do wzgórz Alpilles szukając ratunku zaciąga na dachy kołdrę gaju oliwnego oniemiał w bezruchu stary cyprys z niepokoju w indygo wieża kościelna pobladła Zofia Szydzik Elbląg, kwiecień 2013   Wiersz […]

W świetle nie ma czasu Odchodzimy Powracamy Zatrzymanie Ocean Kropla po kropli Chłonie światło Podróż Magów Podróż Matki Nocy Narodziny Śmierć – świt Magów Monika A. Gąsiorek 2012  

Milczysz uparcie – haniebny czyn brzydzi słowem przewrotnym serce leniwie czeka krzywda rośnie sumą złożoną przykrość i żal narasta szukając mądrości Pamiętasz słowa ciepła i czułe? szeptem smutnym ciemnieją w ciszy… Chodzę wśród dymów nadziei spajam głazy słów nie mogę zapomnieć piękna uśmiechu Twojego spokoju i miękkości święcących chwil Dzisiaj płaczę – nade mną wiatr […]

Smycz i kaganiec dzisiaj ci niemiłe, bo już spotkałeś duszę, która wolność ceniła w życiu; dzięki niej odkryłeś siebie na nowo. Po wielu latach spotkałeś ją znowu. Choć czas przeminął, charakter niezmienny. W tobie swej duszy widziała połowę, choć tyś drapieżnik. Niby kot myszą, bawiąc się uczuciem, zraniłeś znowu (już nie po raz pierwszy). W […]

jak w kłębowisk odnaleźć prawidłową nić jednym ciągiem nawinąć motek rozwiązań ulegając myślom wyplatam oczko za oczkiem bezcierniowemu ujściu nadaję kierunek niech spływają nurtem jak żołądź na liściowej łódce czas bywa sprzymierzeńcem niczym drogowskaz wskaże drogę wyjścia z labiryntu Aldona Latosik © 2011  

okruchy chwil zebrałem w witraże oczu oprawiłem zapaliłem świece w słowach by płomień w nas zagościł zobacz otaczam ramieniem ten warkocz złocistej nadziei roześmianej twarzy ozdobę tulę ciebie do serca mego już piorunami niebo rozbłysło sypnęło gradem w powieki rozpętał się taniec szalony myśmy go w sobie mieli dziś z trudem oko skanuje obrazy które […]

Wpatrzona próbuję ogarnąć ogrom niepojętości nieba niewyobrażalne liczby gwiazd w przeogromnej pustce i karuzelę Wszechświata na której kręcą się nieznane krainy filary stworzenia – przytulne żłobki spektakularne śmierci gwiazd i światy dziwne i mroczne co przechodzą jeden w drugi zegary pośmiertne odmierzające neutronowy czas kręcę się na starej karuzeli ja – gwiezdny pył jak na […]

Czarny kruk ponad polem bitwy pod Gawen, Bitwy, której nie było Jak nie było zdumienia Ponad czystą formą Zrozumienia, Wielka Królowa Marrigham Żyła jak chciała, I odszedł z nią cichy szept To jest ta, co poznała Dwanaście odpowiedzi… Monika A. Gąsiorek 2012  

Pośród liści leszczyn i w modrzewiu polnym promyki słońca przepływają strzeliście ulewa jabłek w dłoniach zroszonej trawy w skroniach tętni zapach – oddychają wrzosy Zabłąkana i nieśmiała błękitnieje więdnąc pośród barw jesieni marzę cóż właściwie dzisiaj nas rozdziela ten wiersz wsiąkający w serce czerwonym horyzontem a może wieczór? kradnie kolor i w fiolet zamienia… Pozostawiłeś […]

Za twoje serce i całe oddanie płacą ci teraz monetą fałszywą. Dosięgła ciebie i ciąży jak kamień niesprawiedliwość. Po co się pytasz i tak nie zrozumiesz dążeń i celów w podłości maczanych. Za kłamstwem zawsze chowają się tchórze, by ciebie zranić. Pomyśl, że inni sądzą według siebie. Swoje przywary tobie więc przypiszą, artykułując znów paszkwil […]

Podrostkom wyłuskali miejsce codziennych schadzek. Bez sztyndra*, co to za oficyna? Zamiast trzepaków, brzęcząca maszyneria z wyciągniętą szyją ugania się za pyłkiem, zakamuflowanym  w splocie Spacer? Szkoda czasu, na wsłuchiwanie się w werble lasek, do tego można się o nie potknąć. Nie ma to, jak otworzyć okno i za jednym klikiem, cały świat mieć przed […]

tam gdzie spotykają się na bezdrożach wiatry gdzie równomiernie uderza zmierzch w złotawy gong płynie muzyka wieczoru nokturnem z czakry trwa barwny balet przeistoczeń znad parnych łąk o czym śpiewa tak purpurowo i tak smętnie zmierzch co szarości swe przyodziewa w krwistość i nie żałuje oparu wodnym odmętom tuląc lustra wietrzne plisy i ich przejrzystość […]

Biegniesz Nie po to Żeby pozostać, Pozostajesz, Nie po to Żeby biec, Bez końca Śnisz, Nie po to, Żeby się obudzić, Budzisz się Nie po to, Żeby śnić, Gromadzisz wodę W pustych konwiach, Spragniony zawsze może się zjawić Choćby dziś, Gdy nie ma już nadziei, Myślisz Nie po to, Żeby odejść, Odchodzisz Nie po to […]

Dni bajkę pisały… blask poznania Ciebie przyświecał księżycem rozwiniętą pełnią sercem przepełniał wiosenny sad zasypany kwieciem ciało przeobrażone w motyla lekko drżało frunęło w nieznane – wolne nie wiedziałam gdzie jestem jutro szemrało sennik nieznany podpalone w głowie iskrą wyrazu „Ty” Dzisiaj tkwię osowiała w pokoju może płaczę? pod nieba parasolem oczy czerwone opuchnięte smutne […]

W pośpiechu przybiegła ta wiosenna miłość. Przeszyła ci serce Kupidyna strzałą. Dziś się zastanawiasz, czy w ogóle była oraz czym: nagrodą, czy też może karą? Dźwięki słów już pękły, ukryły się w kątach. Puste krzesła stoją przy miłości stole. Na pustyni uczuć serce znów się błąka, w piaskach niepamięci szuka coś z mozołem. Już cię […]

Uwięziona w klatce, z braku przyjaznego oddechu, obumieram. Mimo to, wspinam się, spadając z drabiny z powyłamywanymi szczeblami. Wierząc, że podołam, wskrzeszę zastygłe myśli, i jak nic zmartwychwstaną Aldona Latosik 8 IX 2017

czy wiesz jak wygląda samotność tkana powoli latami jak pajęczyna z roku na rok coraz gęstszy ma ażur nie sposób dojrzeć przezeń barw jak to się stało i kiedy że stoję z drugiej strony tej perkalikowej zasłony zdaje się wtedy gdy pierwsze słowo ugrzęzło w gardle drogie natomiast gubiło się w domysłach nerwowo rozglądając się […]

Wzywają mnie moi rycerze, Władcy księżyca I wierni synowie moich słów Wzywają mnie moi rycerze Są piękni i silni Dobrzy i szlachetni Moi rycerze Są jak wiara w cud I jak każda miłość Czyści. Monika A. Gąsiorek Z tomiku „Obietnica Czas Próby”  

Utracona miłość egzystencją dni żal i rozedrgane wnętrze krzyczy tęsknoto precz błaga – życie prowadź radości drogą Dusza zarysowana śladami piasku i kręgami na wodzie w bezkresie ginie Myśli kroplami drżącej rosy w dreszczu zapomnienia złośliwe szeptem pałają w mroku Zwalczasz scenę szaleństwa łamiąc lęk szarości Wyczerpana i nieprzytomna wędrówką upragnionej jasności wzdychając wymazujesz rozpacz […]

Rozum szaleje pod kopułą mroku, która zawisła chmurą ołowianą. Ponura cisza rozlewa się wokół. Demony wstają. Nad słów przepaścią myśl się zatrzymała. Jeszcze krok jeden i spadnie lawiną. Czy się rozmyśli czy też zbyt zuchwała rzuci się, ginąc? Myślę więc jestem – tak mawiał Kartezjusz, lecz nie przewidział, że myśli spisane jadem przenikną i wpędzą nas […]

nie zamykam dróg prowadzących nas do siebie nie omijam także ścieżek mimo że zarosły lazurową cykorią na zadeptanej glebie i błąkam się po nich od wiosny… do wiosny… gdzie szumiał młodnik brzozowy – wysokie drzewa och… zmieniło się wiele w bliskim krajobrazie w wiklinie tak urokliwie piecuszek śpiewa… a tym czasem mówię – bywaj miły… […]