Przychodząc
na ten świat nic nie pamiętamy,
jakbyśmy
przybyli z niebytu, z otchłani.
I ja tak jak
inni, gdy się urodziłam
białym
płótnem byłam.
Płótnem, co
rozpięte na sztalugach życia
czeka na
malarza, który by już widział
całokształt
i wynik pociągnięcia pędzla.
To, kim
jestem teraz.
Nie było
wszelako jednego artysty,
lecz było
ich wielu. Dalecy i bliscy.
Każdy
człowiek, który stanął na mej drodze
zostawił
ślad po sobie.
Jedni pędzel
mocno brali w swoje dłonie,
malując
tęczowo, szukając harmonii.
Inni tylko
czarne kleksy zostawili.
Bolą do tej
chwili.
Już niewiele
czasu i miejsca też mało
na tym
białym skrawku płótna pozostało.
Można jednak
dodać – pociągając pędzlem –
cienie albo
tęczę.
I ja wtedy
będę bardziej kolorowa.
Wszystko
można przecież jeszcze namalować,
zanim smutny
Charon dłonią na mnie skinie
i to życie
minie.
© Danuta
Zofia Buks
Kępno,
08.09.2015 r.

Danuta Zofia Buks – urodziła się
9 maja 1961 roku w Kępnie, w woj. wielkopolskim. Jest absolwentką Liceum
Ogólnokształcącego w Kępnie oraz Szkoły Policealnej Pracowników Służb
Społecznych we Wrocławiu. W 2012 roku ukończyła studia na kierunku Praca Socjalna
Wydziału Nauk Pedagogicznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu w
zawodzie doradca socjalny. Pracuje w instytucji pomocy społecznej na stanowisku
pracownika socjalnego.
Wiersze pisze od września 2013
roku, podpisując się nazwiskiem rodowym. Od grudnia 2014r. publikuje je na
swoim profilu Facebooka oraz w kilku grupach poetyckich oraz portalu
„Poezja-Sztuka”.
Najważniejszym jak dotąd
osiągnięciem jest udział w „Antologii poetów polskich 2016”, do której wybrano
wiersze 122 osób ze zgłoszonych ponad 500 z kraju i zagranicy. W Numerze 38/16
(321) e-Tygodnika Literacko-Artystycznego Pisarze.pl. można znaleźć pięć jej
wierszy z tej właśnie Antologii.