Dla
pokolenia urodzonego w latach osiemdziesiątych, bajki emitowane przez Polonię 1
na początku lat dziewięćdziesiątych, są wręcz kultowe. Były zupełnie inne niż
Smerfy, Muminki czy filmy Walta Disney’a.
 

Kadr z filmu “Yattaman”

To głównie japońskie kreskówki,
które naszym rodzicom nie podobały się. Nie można się temu dziwić, ponieważ
filmy te nie stroniły od agresji i głupich zachowań bohaterów. Sam jako rodzic
wolałbym, żeby moje dziecko oglądało mądrzejsze bajki.
Poniżej przybliżę, a
niektórym przypomnę o czym były wybrane kreskówki.
Pojedynek
aniołów
(org. Atakka Yō!)
You Azuki gra w szkolnej
drużynie siatkówki. Chce zostać gwiazdą siatkówki tak jak jej kuzyn Mimi Ayura.
Jej ojciec właśnie powrócił z Peru, natomiast matka zniknęła gdy You była małą
dziewczynką. Azuki zakochuję się w zawodniku męskiej drużyny siatkówki z tej
samej szkoły i stara się, aby zwrócił na nią uwagę… W kolejnych odcinkach
zaczyna się turniej siatkówki, w którym urocze dziewczęta pokazują swoje
niezwykłe umiejętności. Serial liczył 58 odcinków, a pierwsza emisja miała
miejsce w 1984 roku. Bajka zbliżona efektami do Kapitana Tsubasy.
Yattaman
(org. Yattaman)
To chyba najpopularniejsza
kreskówka. Powstała w 1977 roku i liczyła 108 odcinków. Opowiadała o bandzie
Drombo – trójce kryminalistów, którzy na polecenia szefa Dokorubeia wyruszają
na poszukiwanie rozbitego na kawałki tajemniczego kamienia Dokuro. W pogoń za nimi
udaje się duet Yattaman – Gan-chan i Ai-chan. Bajka opiera się na walce maszyn
konstruowanych przez trójkę Drombo i stających im naprzeciw robotom duetu
Yattaman. Kształt i działanie maszyn trójki Drombo zależne były od rodzaju
przestępczej działalności jaką akurat prowadzili, natomiast Gan-chan i Ai-chan
dysponowali robotami: Yatta-Psem (pierwszy duży robot), Yatta-Pelikanem,
Yatta-Rybą, Yatta-Królem (transportował inne roboty), Yatta-Pandą,
Yatta-Dolierem, Yatta-Bykiem, Yatta-Słoniem, Yatta-mistrzem, spośród których
losowali jednego do kolejnej potyczki. W pamięci pozostają m.in. chmura po
wybuchu w kształcie czaszki, ucieczki rowerem i kary bandy Drombo oraz
zwycięskie hasło Yattaman.
Jako ciekawostkę dodam, iż Yattaman doczekał się ekranizacji.
Wyreżyserował ją sam Takashi Miike – japoński król krwawej sieczki. Podobno
jego Yatterman ma wszystko, co
pamięta się z kreskówki.

Yattaman
miał nawet swoistą kontynuację – W
królestwo kalendarza
(org. Yattodetaman)
Jego bohaterowie –
księżniczka Niedziela, Beppe Jutro, Tina Wczoraj (ci dobrzy), książę Sobota,
jego siostra Poniedziałek i ich pomagierzy – Wrzesień i Październik (ci źli)
podróżują w czasie w poszukiwaniu mitycznego Pawia Kosmosu – jednego z
insygniów władzy Królestwa Kalendarza. Schemat był ten sam, tylko robozwierzęta
zastąpiono wypasionym robotem na wzór Daimosa. Głupkowatych żartów nie
zabrakło.

Generał Daimos (org. Tōshō
Daimosu
)
Serial posiadający dość
rozbudowaną fabułę w porównaniu z innymi bajkami z Polonii 1. Wyprodukowany w
1978 roku opowiada o konflikcie między Baamisjanami noszącymi skrzydła a
Ziemianami. Na skutek pewnych zdarzeń i prowokacji niektórych ludzi dochodzi do
walk między dwoma rasami. Baamisjanie wysyłają na Ziemię roboty, które sieją
zniszczenie. Do obrony Ziemi wysyłany jest robot Generał Daimos, za którego sterami
siada główny bohater Kazuya. Daimos bronił miast przed zniszczeniem nie tylko
dzięki sile stalowych mięśni i rakiet, ale i pamiętnemu „podwójnemu wichrowi”,
którego używał w ostateczności (czytaj: zazwyczaj). Poza robotem Kazuya walczył
tylko na pięści. Pomogają mu również jego przyjaciel Kyoshiro – mistrz sztuk
walki, doskonale posługujący się mieczem oraz jego siostra Nana, która wraz z
Kyoshiro pilotuje Galbera. W serialu mamy też wątek miłosny między Ziemianinem
Kazuyą, a Eriką księżniczką Baamisjan. Bajka obfituje w świetne pojedynki,
wymyślne roboty i zwroty akcji. Historia opowiedziana jest w 44 odcinkach.
Piosenkę tytułową znał każdy
– to był zresztą jedyny element kreskówki w języku japońskim. Reszta była z
włoskim dubbingiem i polskim lektorem – niektóre dzieciaki długo myślały, że
pamiętne „aiuto” to „na pomoc” po japońsku.

Tygrysia
maska
(org. Taigâ masuku)
Serial opowiada o zamaskowanym
zapaśniku zwanym Tygrysią Maską. W którego postać wciela się Naoto Date. Główny
bohater przed laty uciekł z sierocińca i został adeptem tajnej organizacji
zwanej Jaskinią Tygrysów. Zajmowała się ona szkoleniem zapaśników w
ekstremalnych warunkach. W walce preferowano tam brutalne zagrania i łamanie
zasad fair play. Koronnym chwytem Naoto Date było stanięcie na linach trzymając
przeciwnika za łydki i rzucenie nim o ring. Nie muszę chyba wspominać, że
zapaśnicy dość często ginęli na ringu. Tygrysia Maska zmiękł i odnalazł
odrobinę dobroci w swoim sercu, kiedy poznał dzieci z sierocińca, w którym sam
się wychował. Wówczas zmienił się z nieuczciwego brutala w uczciwego,
dobrodusznego zapaśnika. Tygrysia maska
to zdecydowanie najbardziej brutalna bajka spośród emitowanych na Polonii 1.
Serial powstał w 1969 roku. Całość liczy 105 odcinków.

Gigi
La Trottola
(org. Dashu
Kappei
)
Najbardziej nieprzyzwoita
kreskówka z tu wspomnianych. Gigi
pełen był dwuznacznych dowcipów i zdecydowanie bardziej nadawał się dla
licealistów, lubiących kreskówki niż dla 4-klasistów.
Bajka o chłopcu imieniem
Gigi Sullivan, który mimo niewielkiego wzrostu, uwielbiał grać w koszykówkę i
stał się gwiazdą zespołu. Chłopiec podkochuje się w swojej koleżance z klasy Annie
i stale próbuje podejrzeć jakie majtki noszą koleżanki. „Białe majteczki” Anny
doprowadzały go do skrajności – i to im serial zawdzięcza niemal wszystkie swoje
„sprośności”. Warto dodać, że o względy Anny Gigi rywalizował… z psem. Serial
z 1981 roku liczący 65 odcinków.

Kapitan
Hawk

(org. Kyaputen Tsubasa)
Bajka, której płci męskiej
przedstawiać nie trzeba. Utożsamianie się z którymś z bohaterów było czyść
normalnym.
Seria liczyła 128 odcinków,
wyemitowana po raz pierwszy w Japonii 1983 roku. Opowiada ona o chłopcu
imieniem Tsubasa, który przeprowadza się do Nankatsu. Akcja rozgrywa się na
boiskach piłkarskich. Główny bohater broni barw drużyny FC Nankatsu. Na
murawach serialowych stadionów wyróżniają się także Kojiro Hyuga (największy
przeciwnik Tsubasy, kapitan FC Meiwa, później Toho), Hikaru Matsuyama (FC
Furano) oraz bracia Masao i Kazuo Tachibana (FC Hanawa). Pośród bramkarzy wyróżniają
się Genzo Wakabayashi i Yuzo Morisaki (FC Nankatsu) oraz olbrzymi Taichi
Nakanichi (FC Naniwa). W późniejszych odcinkach rywalizujący ze sobą bohaterowie,
wspólnie będą reprezentować barwy japońskie na międzynarodowej arenie.
Kapitan
Hawk

to serial, przez który czas stawał w miejscu. Piłka potrzebowała czasem całego
odcinka, żeby pokonać długość boiska. Techniki obrony Wakabayashiego, tajemne
kopniaki, burzliwe relacje między kumplami, zmiany składów, refleksje i
retrospektywy po oddanym strzale – tego się nie zapomina.
Gdy zabrakło bajki na
antenie telewizyjnej, tęsknotę za serialem leczono wcielając się w drużynę FC
Nankatsu na Pegasusie.
Księga
dżungli
(org. Janguru
Bukku Shōnen Mōguri
)
Seria o przygodach
Mowgli’ego składała się z 52 odcinków i pochodziła z 1989 roku. Fabuła bajki
nie odbiega od powieści Rudyarda Kiplinga i bajki Walta Disneya. Główny bohater
Mowgli zostaje wychowany w dżungli przez watahę wilków i staję się królem
dżungli. Pamiętne postacie z bajki to m.in. niedźwiedź Baloo, pantera Bagheera,
wąż Kaa, wilcza matka Akela oraz wrogi tygrys Sher Kahn.
Czarodziejka
Sally
(org. Mahô tsukai
Sally
)
Pierwsza seria o przygodach
Sally sięga 1966 roku. Drugą tworzono w latach 1989-1991. Całość liczy 88
odcinków. Na Polonii 1 emitowano ją, jak większość wspomnianych bajek, w języku
włoskim z polskim lektorem. Bajka przedstawiała przygody czarodziejki Sally, żyjącej
wśród zwykłych ludzi na Ziemi. Niestety ludzkie życie okazuje się trudnym
wyzwaniem. Dlatego czarodziejka pomaga sobie magią. Na Ziemi Sally mieszka z
Kabu – pomocnikiem, a ich wyczyny z góry ogląda tata Daimaō, który jest królem
świata czarodziejów i czarownic. Główni bohaterowie bajki to m.in. koleżanki
Sally – Yoshiko i Sumire, Trojaczki – Tonkichi oraz w/w postacie.

Legenda
Zorro
(org. Kaiketsu
Zorro
)
Bajka opowiada o przygodach
Diega Vegi, młodego niezwykle na co dzień leniwego i niezdarnego chłopaka,
który w tajemnicy wkładał czarną maskę i płaszcz – by jako Zorro walczyć o
sprawiedliwość. Zorro w bajce ma pomocnika w postaci Małego Zorro, który w
rzeczywistości jest Bernardem, małym chłopcem przygarniętym kiedyś przez
rodzinę Vegów. W historii obok masy pojedynków i pościgów występuje wątek
miłosny. Zorro pała miłością do Lolity Prideaux, w której podkochiwał się już w
latach szkolnych. W związku z tym iż Diego na co dzień zgrywa nierozgarniętego
człowieka Lolita zbyt mocno nie interesuje się młodym chłopakiem, natomiast
podkochuje się w Zorro.
Dla małych fanów akcji Legenda Zorro była strzałem w dziesiątkę
– dzięki dynamice japońskiego anime walki na szpady wyglądały bardzo
spektakularne. Była to miła odmiana po czarno-białym serialu przygodowym
nadawanym przez TVP1.
Wielu młodych widzów
zastanawiało się, jak mało rozumnym człowiekiem trzeba być, aby za tą maską nie
rozpoznać Diego Vegi.
Bajkę wyprodukowano w 1990
roku, składała się z 52 odcinków.

Fantastyczny
świat Paula
(org. Paul
no Miracle Daisakusen
)
Japoński serial animowany,
wyprodukowany w 1976 roku i liczący 50 odcinków.
Przyjaciółka kilkunastoletniego
Paula – Nina, zostaje porwana przez Szatana, okrutnego władcę z innego wymiaru.
Z pomocą zaklętego w pluszowej lalce dobrego duszka Pakkuna, który umie
zatrzymywać czas i przenosić ludzi do innych wymiarów, chłopak trafia do krainy
żywych zabawek, cierpiących pod tyranią Belta. Chcąc uratować Ninę, wyzywa go
na pojedynek.

Poza filmami animowanymi
Polonia 1 słynęła na początku lat dziewięćdziesiątych z dwóch bardzo wtedy
popularnych seriali – MacGyver’a i Drużyny A. O nich może przy innej
okazji.
Michał Sobkowiak